Publieke onthoofdingen, een rook- en muziekverbod en vrouwen gaan verplicht gesluierd over straat. Uit Syrië gevluchte kopstukken van terreurbeweging Islamitische Staat (IS) bouwen in de Libische havenstad Sirte ongestoord aan een nieuw ‘kalifaat’.
Met islamitische tribunalen, onthoofdingen op straat en het geschal van lofzangen over IS-leider Abu Bakr al-Baghdadi uit de luidsprekers is de aanwezigheid van IS in de Libische havenstad Sirte niet langer meer te ontkennen.
Nieuw kalifaat
Aanvankelijk ging het vooral om jihadistische groeperingen die trouw hadden gezworen aan IS, maar nu de groepering terrein verliest in Syrië zijn steeds meer belangrijke figuren binnen de terreurbeweging naar Libië getrokken.
Zeker tweeduizend ‘kolonels van de Kalief’ verblijven intussen in Sirte, schrijft de Italiaanse krant La Stampa. En iedere dag worden het er meer. Ze komen per boot vanuit Syrië en bouwen aan een nieuw ‘kalifaat’ aan de rand van Europa. Op enkele honderden zeemijlen van Malta en Italië.
Waarschuwing
De Egyptische president Abdel Fattah al-Sisi maakte onlangs een belrondje langs Westerse leiders om te waarschuwen voor de opkomst van IS in het oosten van Libië.
Volgens informatie van Egyptische inlichtingendiensten is Abu Nabil al-Anbari, voormalig legerleider onder Saddam Hussein en vertrouweling van al-Baghdadi naar Sirte gestuurd om hier de enclave van IS verder uit te bouwen. Volgens Amerika werd al-Anbari vorige maand gedood door een drone, maar daarmee verdwijnt het gevaar niet. In het door jihadisten gedomineerde gebied worden de IS-terroristen met open armen ontvangen.
Nieuw-Raqqa
Volgens Egyptische inlichtingen vertoont Sirte intussen alle kenmerken van een zogenoemd ‘kalifaat’. Er zijn islamitische rechtbanken, kalifaatscholen en religieuze politie. Muziek en roken zijn verboden, winkels zijn gesloten tijdens het gebed en voor vrouwen is het ondenkbaar zonder ‘chador’ de straat op te gaan.
Wetsovertreders worden publiekelijk gekruisigd of onthoofd. Er zijn bestuurders met islamitische functies zoals een Emir en een Wali aangesteld.
Uitbreiding
De ‘Sirte-uitbreiding’ past in de strategie van de terreurbeweging om zich over de hele wereld te verspreiden, zoals blijkt uit een IS-handleiding in handen van The Guardian. De terreurbeweging heeft de oprichting van een echte staat voor ogen, inclusief gezondheidszorg, onderwijs, industrie, communicatie en banen.
Om alles te kunnen bekostigen is olie van essentieel belang. Gevreesd wordt dat de organisatie zich nu richt op Ajdabiya verder in het oosten van het land. Dit is een belangrijke plaats voor de olie-export van Libië.
Aanslagen
De opschuiving naar Sirte past ook in de strategie om op grote schaal aanslagen te plegen, zegt defensie- en terrorismespecialist Patrick Prior in The New York Times. ‘Libië is de uitbreiding waar we ons het meeste zorgen over maken. Het is aan aansluitpunt vanwaar ze plannen voor heel Noord-Afrika kunnen maken.’
Het hoofd van de Libische veiligheidsdiensten, Ismail Shukry, noemt een andere reden waarom IS in Libië wil zijn. ‘ISIS wil zich in Sirte vestigen, omdat het doel is om Rome aan te vallen.’ In één van de profetieën van Mohammed wordt immers gesproken over het veroveren van Rome/Romeinen, al is die ‘voorspelling’ voor meerdere interpretaties vatbaar.
Machteloos
Feit is dat het Libië van na het uitbreken van de ‘Arabische Lente’ niet in staat is om het islamitische fascisme in het oosten van het land te bestrijden. De Libische premier Abdullah al-Thinni zei eerder in Elsevier dat hij niet begrijpt waarom het westen hem niet komt helpen en het wapenembargo niet opheft.
‘De westerse wereld heeft het altijd over democratie en mensenrechten, maar weigert daaraan in Libië de juiste consequenties te verbinden. Ik vind dat heel verwarrend. In Irak steunen de Amerikanen gewapende groepen die tegen IS strijden. Maar in Libië hebben we IS ook. Ik smeek om buitenlandse militaire steun, maar ik krijg die niet.’
De Libische premier waarschuwt dat op die manier het Libische volk vervreemd raakt van het Westen. ‘Door deze dubbele standaard hebben veel Libiërs het gevoel dat het Westen andere motieven heeft dan het beschermen van mensenrechten en democratie. Economische belangen krijgen voorrang.’