Ze typen e-mails op hun iPad Mini, lopen op All Stars en dragen een Ray Ban op de neus. De huidige lichting migranten op de Griekse eilanden betreft voor een deel Syriërs van goede komaf.
Met hun merkkleding, smartphones en rugzakken zijn de Syrische jongeren en gezinnen nauwelijks te onderscheiden van de ‘gewone’ toeristen op de Griekse eilanden. Ze lopen in het rond, maken foto’s of drinken een drankje op het terras.
Groot verschil
Maar er is één groot verschil tussen de migranten en de toeristen. De Syriërs willen het eiland zo snel mogelijk verlaten, op zoek naar een beter bestaan in Europa of zelfs in Amerika.
De rubberen boten die de Syriërs naar de Griekse eilanden brengen worden door slimme handelaren, inclusief reddingsvesten en routebeschrijvingen, verkocht voor 50.000 dollar. De prijzen liggen zo hoog, omdat ze weten dat de Syriërs het kunnen betalen.
iPads en All Stars
Journalist en directeur van de Italiaanse krant La Stampa, Mario Calabresi, beschrijft vanaf het eiland Symi hoe de aangekomen Syriërs er alles aan doen om niet op vluchtelingen te lijken. Ze springen uit de boot en doen snel de haren goed, vrouwen maken zich op. Ze gaan op een terrasje zitten tussen de toeristen. Met hun tablets sturen ze een e-mail naar vrienden en familie om te laten weten dat ze veilig zijn aangekomen.
‘De afgelopen vier jaar sloegen de wanhopigen op de vlucht die midden in het oorlogsgeweld zaten, zij die dakloos waren geraakt en in opvangcentra bij de grens terecht waren gekomen. Nu zijn het burgers uit de middenklasse, de werkenden, ondernemers, zij die alle hoop hebben opgegeven en werk, eigendommen, huizen, landgoeden, en winkels achterlaten om hun leven te redden,’ schrijft Calabresi.
Hipsters
Op het terras ontmoet hij Issam en zijn vrouw en vier kinderen. Issam, gestoken in wit hemd en met een bril van robuuste montuur, was ondernemer in agrarische apparatuur. Maar in Syrië viel er niets meer te ondernemen: ‘Ik heb alles verkocht of weggegeven, er was niets meer om te produceren, niets meer om te verkopen en niks meer om te kopen,’ zegt hij.
Zijn kinderen checken via het wi-fi van de bar hun Facebookpagina op hun smartphones. Met hun kuif, opgeschoren haren aan de zijkant en hippe baardjes zijn het de perfecte hipsters. Issam is van plan om naar Duitsland te gaan waar hij familie heeft.
Syrië bestaat niet meer
De jongeren op de eilanden komen uit steden als Damascus, Aleppo en Homs. Velen hebben tatoeages, een enkeling draagt een kruis, en allen hebben ze Nikes aan de voeten. Ze roken Gitanes of Marlboro.
De meiden dragen een hoofddoek of hebben de haren los, de gezichten onder de make-up en onvermijdelijke zonnebril voor de ogen. Ze dragen tennisschoenen, All Stars of Vans aan de voeten. Velen hebben gestudeerd, ze spreken goed Engels. Hun toekomst ligt overal, behalve in Syrië. ‘Syrië bestaat niet meer,’ is een veel gehoorde opmerking. Over Europa weten ze niet veel, maar het moet er in ieder geval beter zijn dan in Syrië.
Het zijn economische motieven die de meesten ertoe hebben gezet de reis naar Europa te maken. Een architect die zijn mail zit bij te werken op zijn iPad zegt dat hij nooit iets van de oorlog heeft gezien: ‘In mijn gebied is er niets geweest. Maar het probleem is dat de economie en de banen niet meer bestaan. Feitelijk bestaat het land niet meer’.