Noord-Korea bewijst het gelijk van oud-president George W. Bush. De as van het kwaad moet worden geëlimineerd.
De Amerikaanse oud-president George W. Bush noemde ze de as van het kwaad: het Irak van Saddam Hussein, het communistische Noord-Korea en het Iran van de ayatollahs.
Het regime van Saddam Hussein als regionale bedreiging voor vrede en veiligheid is verdwenen. De regimes van Noord-Korea en Iran zijn er nog. Beide regimes vormen een nucleaire bedreiging, de hoogste vorm van dreiging voor vrede en veiligheid.
Noord-Korea bewijst de juistheid van oud-president Bush’ stelling. En het Iraanse regime toont opnieuw dat de machthebbers in Teheran niet geïnteresseerd zijn in diplomatieke onderhandelingen.
Supermacht
China, de supermacht van Azië, is bezorgd over Noord-Korea. Pyongyang wil de wereld overtuigen dat er in Azië een nucleaire oorlog – of in elk geval een zeer destructieve oorlog – dreigt. Maar China wil geen chaos. Politieke chaos en oorlog zijn niet goed voor de business in China.
De Chinese president Xi Jinping waarschuwt dat het ‘niemand kan worden toegestaan Azië in chaos te storten’.
Maar wie wil Azië in een chaos storten? De Chinese president zegt dat er ‘volstrekt geen tolerantie zal zijn voor hen die chaos bevorderen voor egoïstisch gewin’. Waarschijnlijk doelt hij op de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un. China is de enige machtige vriend van Noord-Korea.
Rare elite
China steunt Noord-Korea niet omdat de Chinese machthebbers zo dol zijn op die rare Noord-Koreaanse elite. Zuid-Korea is een sterke economie. De hereniging van de twee Korea’s kan van een herenigd Korea een regionale economische supermacht maken. Dat is niet in het belang van China.
Daarnaast krijgt het Westen dan een nog een grotere bondgenoot in de regio, namelijk het herenigde Korea. Dit soort verklaringen gebruiken deskundigen bij het interpreteren van de Chinese politiek met betrekking tot Noord-Korea. Maar er moet geen nucleaire dreiging zijn. Daarom raakt het geduld van China met Noord-Korea op.
Gladiatoren
Volgens de Chinese president moet de internationale gemeenschap ervoor zorgen dat ‘de wereld het toneel wordt van gezamenlijke ontwikkeling en niet van vechtende gladiatoren’. Inderdaad! Maar zal de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un onder de indruk zijn van zulke berispingen door China?
Volgens een schatting zou een Koreaanse oorlog zestien miljoen zielen kosten. Noord-Korea is geen zeer ontwikkeld land, maar het beschikt wel over voldoende vuurkracht om veel doden te veroorzaken.
Vuurkracht
Bovendien zouden bij een oorlog ook veel Noord-Koreanen om het leven komen. Dat aantal kan hoog oplopen omdat er met veel vuurkracht moet worden opgetreden tegen Noord-Korea, ter bescherming van andere volkeren. En dan is er nog de mogelijkheid van een nucleaire aanval. Wat een horror!
Deskundigen adviseren de Amerikaanse regering om Noord-Korea niet te provoceren. Wat zij provocaties noemen, zijn in feite de signalen die Amerika geeft ter bescherming van Zuid-Koreanen en Japanners.
Provoceren
De wereld op zijn kop: een echte supermacht mag een dwergstaat met nucleaire tanden niet provoceren. Maar een dwergstaat moet geen supermacht provoceren.
Deze omkering van de machtsbalans heeft niets te maken met de reële macht van Noord-Korea. Die macht heeft het land niet. Reële macht in de zin van economie of wapens heeft Noord-Korea ook nooit gehad.
Noord-Korea wordt al decennialang geleid door psychopathische communisten. Hoe kon het zo ver komen?
Verkeerde manier
De politiek van inkapselen en neutraliseren is na de val van de Muur als model genomen voor verontrustende conflicten overal ter wereld. Dit model wordt vooral aangehangen door de Europese elite en door een aantal Amerikanen. Het is een verkeerde manier van denken.
De bipolaire wereld van Oost en West – de Sovjet-Unie versus het Westen – was totaal anders van aard dan een multipolaire wereld met suïcidale regimes die tot het uiterste gaan om de machtsbalans te verstoren, door continu te dreigen en te chanteren.
Waarheid
Noord-Korea was kort na de val van de Muur minder gevaarlijk dan nu. Destijds zouden bij een mogelijke oorlog tegen Noord-Korea geen zestien miljoen mensen om het leven zijn gekomen. Nu wel, omdat Noord-Korea de afgelopen decennia de gelegenheid kreeg om raketten en nucleaire wapens te ontwikkelen of te kopen.
Als Noord-Korea op deze manier doorgaat, kan het Noord-Koreaanse regime over twintig jaar nog gevaarlijker zijn. Dan vormen ze wellicht niet langer alleen een regionale dreiging, maar ook een internationale. Deze angstaanjagende waarheid wordt niet erkend.
Gijzelen
Door twee decennia toe te geven aan de grillen van Noord-Koreaanse machthebbers, hebben de echte machten (nu ook China) zich laten gijzelen door de Noord-Koreaanse regering. De Noord-Koreaanse krijgsheren zien er gek uit en ze praten alsof ze gek zijn, maar in feite zijn het succesvolle krijgsheren.
China is niet de enige vriend van Noord-Korea. Ook het islamitische Iran is bevriend met Noord-Korea. Op het gebied van raketontwikkelingen en nucleaire programma’s werken ze intensief samen.
Onaantastbaar
Teheran kijkt met belangstelling hoe het Westen capituleert voor de Noord-Koreanen. Dat kunnen zij ook. Wat ze nog missen, zijn de kernwapens. Dan zijn ze onaantastbaar, net als Noord-Korea.
Militair en diplomatiek zou het Westen strategieën moeten ontwikkelen om het Noord-Koreaanse regime te verwijderen. De as van het kwaad moet worden geëlimineerd.
Noord-Korea kan veel gevaarlijker zijn dan tot heden wordt gedacht.