President Barack Obama heeft met zijn spectaculaire opening naar Cuba aangetoond dat hij, als het aan hem ligt, niet als een vleugellamme eend door zijn laatste twee jaar van zijn presidentschap wil waggelen.
Nadat de Verenigde Staten Cuba 53 jaar in quarantaine hebben gehouden, worden de diplomatieke betrekkingen hersteld en de handelsmogelijkheden aanzienlijk verruimd. Dit is het resultaat van langdurige geheime onderhandelingen in Canada met een belangrijke inbreng van het Vaticaan.
Die leidden onder meer tot het vrijlaten van de ontwikkelingsdeskundige Alan Ross, die vijf jaar in Cuba heeft vastgezeten, van een mol van de CIA die twintig jaar zuchtte in de kerkers van Havana, en van 53 politieke politieke gevangenen. De Amerikanen laten een drietal Cubaanse spionnen gaan.
Loopgraven
Obama’s initiatief verdient bijval. Het isolement van Cuba oorspronkelijk bedoeld om het communistische leiderschap uit te roken, was na het einde van de Koude Oorlog (1989) zijn bestaansreden verloren en werkte zelfs contraproductief.
Castro kon de schrijnende armoede op het eiland aan de gringos wijten en de Cubaanse man bij het minste of geringste in quasi-heroïsche braltaal oproepen om zijn plaats in de loopgraven in te nemen.
De laatste 25 jaar is de quarantaine mislukt, zei Obama. Dat is zeker waar, maar hij had er verstandiger aangedaan zijn draai een stuk positiever te verkopen.
Uitverkoop
De Republikeinen, die vanaf nieuwjaar de meerderheid in beide kamers van het Congres zullen bezetten, hebben overwegend negatief gereageerd. Senator Marco Rubio uit Florida, zelf van Cubaanse afkomst, en mogelijk kandidaat voor het presidentschap sprak van een uitverkoop.
De Republikeinen in het Congres kunnen het Obama ook hier nog lastig genoeg maken. Zo moet de benoeming van een nieuwe man in Havana door de Senaat worden goedgekeurd. Voor gelden voor de nieuwe ambassade geldt hetzelfde.
Maar de nazaten van de Cubaanse vluchtelingen in Florida zijn minder rabbiaat anti-Castro dan hun ouders en stemmen niet meer per definitie Republikeins. Dat is voor de presidentsverkiezingen waarbij Florida meestal een cruciale rol speelt voor beide partijen van het grootste belang.