Hoe strafbaar is het meedoen aan een gewapende strijd in een ander land? Het proces tegen Sharia4Belgium maakt vooral duidelijk dat een grens wordt gesteld aan het anti-democratische geluid van die organisatie.
Het Antwerpse openbaar ministerie zal er nog een hele klus aan krijgen om te bewijzen dat 46 leden van Sharia4Belgium schuldig zijn aan terrorisme en het ronselen van Syriëgangers. Maar hoe lastig de aanklacht ook te bewijzen is, het proces vormt een stevig politiek statement ten aanzien van jihadstrijders en -sympathisanten.
Het is vooral een proefproces om wettelijk te toetsen of een Syriëreis strafbaar gesteld kan worden, want qua bewijslast ligt de situatie uiterst lastig.
Schokken
Hoewel sommige Belgische jihadisten het land wisten te schokken door gevechts- en onthoofdingsfilmpjes op internet te gooien, is het lastig om te bewijzen dat de leden van Sharia4Belgium daadwerkelijk vechten of hebben gevochten.
Bovendien zit een deel van de verdachten nog in Syrië; van sommigen is niet eens bekend of zij nog leven.
Ook de verklaringen van kroongetuige Jejoen Bontinck worden niet al te betrouwbaar geacht. Al is het alleen maar omdat de uit Syrie teruggekeerde Bontinck de filmrechten voor zijn nog te verschijnen boek al heeft verkocht en diens vader Dimitri onder vuur ligt.
Hij zou van diverse ouderparen geld hebben aangenomen om hun kinderen uit Syrië te redden, maar hij wist vooralsnog geen enkel kind terug te krijgen. Zijn ‘sterke verhalen’ worden betwist.
Probeersel
Het proces is dus een probeersel. Hoe strafbaar is het meedoen aan een gewapende strijd in een ander land? En kan van een club als Sharia4Belgium – die naar eigen zeggen vooral geloof verspreidde in de straten van Antwerpen – aannemelijk worden gemaakt dat zij jongeren ophitste tegen de Belgische staat en ronselde voor Syrië?
Waarschijnlijk zullen niet alle verdachten worden veroordeeld, maar het is een duidelijk statement dat er een grens wordt gesteld aan het anti-democratische geluid dat organisaties als Sharia4Belgium laten horen.