Dertien jaar geleden werd de westerse wereld aangevallen door de islamitische terroristen. In die dertien jaar heeft de politieke islam zich kunnen verspreiden in gebieden waar ze voordien geen factor van belang was.
Al-Qa’ida en groepen die dezelfde ideologie delen, zijn overal actief. Aan de vooravond van de herdenking van 9/11 kwam president Barack Obama eerder deze week met een belangrijke toespraak over de strijd tegen de ‘Islamitische Staat’ (IS).
Amerika is vastberaden om waar dan ook tegen IS ten strijde te trekken. IS moet worden vernietigd, zei de Amerikaanse president.
Einddoel
De tweede War on Terror is begonnen, nu onder leiding van president Obama. En evenals de vorige oorlog tegen het terrorisme wordt de vernietiging van vijand als einddoel gepresenteerd: een vaag en rekbaar begrip.
Amerika had geen strategie inzake IS. Dat leidde tot enorme verontwaardiging. De Amerikaanse regering was niet bereid om de tegenstanders van president Bashar al-Assad te voorzien van wapens en training.
Met de snelle overname van delen van Irak door IS is de situatie gewijzigd. Bovendien is nu sprake van genocide. Dat was overigens al aan de orde: de islamitische terroristen waren systematisch bezig geweest met de uitroeiing van christenen.
Duivels dilemma
Amerika staat tegenover een duivels dilemma: de vernietiging van IS in Syrië betekent directe steun aan het regime van Assad. Amerika heeft besloten: IS moet ook in Syrië bestreden worden. De Amerikaanse luchtaanvallen zullen worden verhevigd en Amerika zal ook de IS-gebieden in Syrië bombarderen.
Het gaat niet meer alleen om de bescherming van Amerikanen in Irak. Het doel van de aanvallen is drastisch veranderd: de vernietiging van de Islamitische Staat. Daarmee is de tweede War on Terror op 10 september 2014 aangevangen.
Opdracht
Assad wordt niet gespaard in de Amerikaanse plannen. Amerika wil de ‘gematigde’ Syrische rebellen steunen in de strijd tegen IS en het leger van de Syrische president Assad. Het Pentagon krijgt de opdracht om in Saoedi-Arabië een trainingskamp op te zetten voor de Syrische rebellen.
Hoe weten de Amerikanen dat de Syrische rebellen gematigd zijn? Gaan de Saoedische wahabieten dat onderzoeken? Daarvoor is een mooi gezegde: de slager die zijn eigen vlees keurt!
Laten we dus stil staan bij de belangrijkste consequenties van de Amerikaanse strategie:
- Arabische grondtroepen: de Arabieren zelf gaan de grondtroepen leveren voor de oorlog tegen het terrorisme. Afgezien van de incidentele inzet van special forces zullen de Amerikaanse soldaten niet worden betrokken bij deze oorlog. Drie groepen strijders vormen straks de Amerikaanse grondtroepen in Irak en Syrië: het Iraakse leger, het Koerdische leger en het nog op te richten Syrische rebellenleger.
- Commandoposten: Amerika zal de oorlog coördineren: vanuit de lucht met bombardementen en vanuit de grond via zijn commandoposten in Bagdad, Erbil en in Saoedi-Arabië. Het Pentagon voerde ongeveer dezelfde tactiek in 2001 bij de bevrijding van Afghanistan en recentelijk in Libië. President Obama wil proberen om net als in Libië, een aantal bondgenoten te betrekken bij deze strijd. Vergroot dit de internationaalrechtelijke legitimatie voor deze oorlog? Zolang de strijd op het Iraakse grondgebied wordt gevoerd, bestaan daarvoor genoeg juridische grondslagen, maar zodra de oorlog zich verplaatst naar Syrië, dan bestaat hiervoor nog geen enkele grondslag. De aanvallen in Syrië zijn ook bedoeld om een regimeverandering teweeg te brengen.
- Saoedi-Arabië en Iran: Saoedi-Arabië is weer terug bij de moederkerk Amerika. Daarmee is het islamitische regime van Iran teruggedrongen in zijn oude vertrouwde rol, dat van de vijand. De Iraanse leider Khamenei moet zich opnieuw bezinnen op zijn positie in Irak. Ook wordt daarmee de kans op een nucleair akkoord met Iran kleiner. Straks zullen in Syrië de troepen van Assad, de troepen van Iran en de troepen van Hezbollah moeten vechten tegen de door Amerikanen bewapende, getrainde en gecoördineerde rebellen.
- Erfenis: de volgende president van Amerika zal een aantal nieuwe gewelddadige conflicten erven, die uit Obama’s oorlog tegen het terrorisme zullen voortvloeien. Als alles loopt zoals Obama heeft bedacht en er niks verandert in Teheran, dan zal de volgende president van Amerika zich moeten voorbereiden op een gewelddadige confrontatie met het regime van ayatollahs. Wie aan Assad komt, komt aan Khamenei, vinden ze in Teheran.
- Moskou: als er geen verbeteringen optreden in de Amerikaanse relatie met Moskou, zal het Kremlin het Syrische regime en vooral Iran verder bewapenen, als Amerika de oorlog naar Syrië en Assad verplaatst. De overtuiging van president Vladimir Poetin over de noodzaak van het voortbestaan van het regime van Assad is niet veranderd en gaat ook niet veranderen.
Tot slot
De vernietiging van de Islamitische Staat in Irak en Syrië zal op een brede steun kunnen rekenen. Maar dit geldt niet voor de training van ‘nieuwe gematigde rebellen’ in Saoedi-Arabië. En daar begint precies een oorlog zonder einde.
De man die alle oorlogen voor Amerika wilde beëindigen, begint met een nieuwe oorlog zonder duidelijk einde.
Welkom in Obama’s oorlog.