Iran wil het graag voor het zeggen krijgen in de regio. Het nieuwste speeltje in Teheran is de zelfmoorddrone. Hoe serieus moet het Westen de dreigende houding van de ayatollahs nemen?
De Syrische president Bashar al-Assad bezocht op de laatste avond van 2014 het front. Hij bracht er zijn beste wensen over aan zijn soldaten. De Syrische staatsomroep verspreidde de foto’s van ‘de geliefde leider’ met zijn soldaten in de omgeving van Damascus.
Op de foto’s zien we iets nieuws: baardmannen die het uniform van het Syrische leger dragen. Het Syrische leger bestond voorheen niet uit baardmannen. Betreft het hier werkelijk Syrische soldaten of zijn het strijders van Hezbollah?
Propaganda
We weten het niet. Wel weten we dat deze verschrikkelijke burgeroorlog ook dit jaar doorgaat. Wat in 2015 wel kan veranderen, is de economische situatie voor het Assad-regime.
Iran, de belangrijkste bondgenoot van Syrië, hield in de laatste week van december een militaire oefening. Daarbij toonde het regime zoals gebruikelijk de nieuwe wapensystemen die het beweert zelf te hebben geproduceerd: nieuwe drones, stealth straaljagers, raketten, et cetera.
Deskundigen weten te vertellen dat dit alles onzinnige propaganda is voor binnenlandse consumptie. Iraanse strijdkrachten beschikken niet over radarontwijkende systemen, en die produceren kunnen ze al evenmin.
Land van fantasten
De drones zijn simpele modellen die nooit een lange afstand buiten het Iraanse territorium kunnen afleggen. Daarvoor is namelijk een ingewikkeld en duur communicatiesysteem vereist, en dat heeft Iran niet. De Iraanse ruimtetechnologie staat in de kinderschoenen.
Het land van fantasten presenteerde wel een interessante drone: de zelfmoorddrone. Het ding heet echt zo: drone-e entehar-i. Het woord enthar-i wordt gebruikt voor zelfmoordaanslagen. We kunnen dus ook zeggen dat deze drone de zelfmoordaanslagdrone heet.
Hezbollah
Een zelfmoorddrone is een raket die binnen een bepaald gebied kan worden bestuurd. In tegenstelling tot wat het regime beweert, kunnen deze drones niet naar Israël of andere landen vliegen. Wel kan Iran deze raketten beschikbaar stellen aan Hezbollah.
Hiertegen heeft Israël de Iron Dome ontwikkeld. Iran kan met de drones Amerikaanse schepen in de Perzische Golf onder vuur nemen, al kunnen Amerikanen dat waarschijnlijk tegenhouden. Het moet allemaal dus niet al te serieus worden genomen. Wie de Iraanse militaire macht wel serieus neemt, is de Amerikaanse president Barack Obama.
Regionale macht
Volgens Obama kan Iran een regionale macht worden, indien het land stopt met zijn nucleaire programma’s. Maar Iran Iran zou gek zijn om daarmee te stoppen: pas met nucleaire wapens kan het regime een echte militaire macht worden in het Midden-Oosten.
Afgezien daarvan heeft Iran onder dit bewind van ayatollahs niet de wetenschappelijke en economische capaciteit om een regionale macht te worden. Het land leeft van de olie-export – iets anders heeft het niet. Iran telt 77 miljoen inwoners en de overheidsbegroting bedraagt 99 miljard dollar. Wegens dalende olieprijzen zal het Iraanse overheidstekort rond de 13 miljard dollar zijn.
Reserves
Saudi-Arabië, de aartsvijand van de ayatollahs, telt 30 miljoen inwoners. De overheidsuitgaven in Riyad werden begroot op 230 miljard dollar. Ook hier zal de regering wegens dalende olieprijzen kampen met een tekort: 40 miljard dollar. Maar omdat de Saudische regering over veel geld beschikt, kan het worden gecompenseerd met een beroep op de reserves.
De dalende olieprijzen zullen dus vooral de Iraanse overheid in problemen brengen.
President Assad zou vanwege de dalende olieprijzen met enkele problemen kunnen worden geconfronteerd. En dat komt doordat de steunpilaar van Assad-regime, namelijk de Iraanse regering, in financiële problemen komt te verkeren.
Vladimir Poetin
Dit probleem voor Assad kan worden verholpen door de Russische president Vladimir Poetin. Maar ook hij kampt met problemen: de westerse handelsoorlog tegen de Russische Federatie en de dalende olieprijzen. Het is zeer onwaarschijnlijk dat Moskou meer geld voor Assad beschikbaar stelt.
Obama hoeft het regime van Teheran niet serieus te nemen: het verkeert in zwaar weer. Ook is het Iraanse regime betrokken bij de uitputtingsoorlogen in Irak en Syrië. Steeds vaker komen generaals van de Revolutionaire Garde (RG) in Syrië of in Irak om het leven.
Kort geleden kwam generaal Hamid Taghavi in Samara om het leven door toedoen van de IS-strijders. Taghavi was een ervaren generaal die bij de buitenlandse arm van de RG, namelijk Quds-divisie, actief was. De oorlog in Syrië en Irak verloopt voor Iran bloediger dan aanvankelijk in Teheran werd gedacht.
President Obama moet dus de ayatollahs naar de afgrond helpen. Het Iraanse regime zelf is een zelfmoorddrone aan het worden.