Door angst te zaaien heeft de Turkse president de democratie in zijn land om zeep geholpen. Erdogan gedraagt zich als een klassieke dictator, inclusief de tactieken om alle macht naar zich toe te trekken.
Eigenlijk zou ik moeten schrijven: het Turkse volk heeft gesproken. Maar dat zou misleidend zijn, de algemene verkiezingen van Turkije zijn desastreus verlopen. Het Turkse volk heeft gedeeltelijk en onder misleidende omstandigheden gesproken.
De partij van president Recep Tayyip Erdogan heeft de verkiezingen gewonnen. Dat is de formele lezing van gebeurtenissen. In werkelijkheid is de conclusie dat Turkije zich van de democratie ontdoet.
Helder model
Erdogans AK-partij is al dertien jaar aan de macht. De president wil ervoor zorgen dat hij en zijn partij eeuwig aan de macht blijven. Dat was ook het oogmerk bij Erdogans inspanningen in de voorbije jaren.
Om permanent aan de macht te kunnen blijven, moet je de macht als een onneembaar bastion inrichten. Van oudsher bestaat daarvoor een helder model: een tiranniek regime, geleid door een tiran.
Onbegrensd
De macht wordt er niet gedeeld met andere groepen. De kleine kliek van machthebbers kan in een tiranniek regime de macht behouden door toepassing van niet-gelegitimeerd geweld. Door het gebrek aan legitimiteit voor de machtsuitoefening wordt de macht door de machthebbers gezien als onbegrensd. Dit is waar Erdogan naar streeft.
In Turkije hebben de verkiezingen nog steeds een beperkte, relatieve betekenis. Zodra Erdogans project is voltooid, zullen ook de Turkse verkiezingen geen reële betekenis meer hebben. De tirannie van de 21ste eeuw kenmerkt zich door het instrumentele gebruik van de stembus.
Wat heeft Erdogan daar precies voor gedaan? Een reconstructie van een moordaanslag op de democratie in Turkije.
Staatsgeweld
Het organiseren van verkiezingen zonder vrije pers is als het aankondigen van een huwelijk zonder dat iemand in vrijheid heeft kunnen instemmen met het aanzoek. De ander krijgt de ruimte niet om op een weloverwogen manier een antwoord te geven.
Erdogan paste staatsgeweld toe op journalisten. Tijdens de campagne werden de media de mond gesnoerd. Onder deze onvrije omstandigheden moesten de Turken naar de stembus.
Oorlog
Maar voor de toepassing aan dit staatsgeweld, ging ander grootschalig geweld vooraf. Islamitische Staat pleegde een bomaanslag tijdens een Koerdische bijeenkomst. Erdogans regering gebruikte deze aanslag om een oorlog tegen de Koerden te ontketenen.
Niet IS (de daders), maar de Koerden (de slachtoffers) werden aangevallen en gebombardeerd door de Turkse regering.
De oorlog tegen de Koerden creëerde een oorlogstoestand in Turkije. Daarna ging een krachtige bom af in Ankara, opnieuw bij een bijeenkomst van de Koerdische oppositiepartij. We weten nog steeds niet wie de daders zijn, maar de regering arresteerde alvast tientallen Koerden. Alsof Koerden aanslagen plegen op andere Koerden.
Wanorde
Het bracht Turkije in een emotionele en kritische toestand. Er was angst voor wanorde en een burgeroorlog. Om te voorkomen dat de kritische journalisten deze geconstrueerde crisis zouden ontmantelen, werden tientallen journalisten opgepakt. Bijna de helft van de Turkse kiezers koos – onder de fictieve dreiging van instabiliteit en burgeroorlog – voor de AK-partij.
De Turkse pyromaan Erdogan zei de facto tegen de kiezers: als jullie niet voor mij kiezen, zullen er nog meer brandjes ontstaan. En zo kozen de Turken voor een dictator.
Media
De Raad van Europa en Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) concludeerden terecht dat de verkiezingen in Turkije werden gehinderd ‘door beperkingen die de autoriteiten hadden opgelegd aan de media, door geweldsincidenten en door de veiligheidssituatie in het algemeen’.
De OVSE constateerde dat leden van de pro-Koerdische HDP in aanloop naar de verkiezingen werden gearresteerd of aangevallen: ‘Helaas werd de campagne voor deze verkiezingen gekenmerkt door oneerlijkheid en, in ernstige mate, door angst.’
Gijzelen
Erdogan wil ons wijsmaken dat de Turken welbewust voor de tirannie van zijn AK-partij hebben gekozen. Hij wist de helft van de bevolking te gijzelen – bijna 50 procent van de kiezers koos voor de tiran.
Maar de andere helft staat niet achter Erdogan, die nogmaals de Turkse grondwet wil wijzigen, waardoor hij als president de absolute macht krijgt. Wanneer niets meer van de vrije media over is, zal de AK-partij opeenvolgende verkiezingen kunnen winnen.
Ik waarschuwde hier al eens voor de islamisten, die de democratie slechts eenmalig gebruiken.
De tirannie van Erdogan is afhankelijk van crises en oorlogen. Dat is de traditionele wijze waarop een tiran zich kan presenteren als redder van het vaderland. De islamitische buurman van Europa is volledig in handen van een sluwe islamist.
Hooligan
Het is belachelijk wanneer de Europese Unie de bewaking van haar buitengrenzen zou toevertrouwen aan de vijanden van Europa, het vrije continent. Het Turkije-beleid van Europa moet op de schop voordat het te laat is.
Brussel en Den Haag moeten de Turkse regering niet langer als partner beschouwen. Eigenlijk moeten ze het Turkse NAVO-lidmaatschap heroverwegen.
Als Erdogan nu niet wordt bestraft voor zijn wangedrag, zal hij zich later als hooligan gaan gedragen in Europa.