Democratische staten mogen onder specifieke omstandigheden een ‘maar’ ofwel een beperking stellen aan de vrijheid van meningsuiting. Het grote MAAR wordt nu door het islamitische terrorisme geïntroduceerd.
Kopenhagen rouwt. De Zweedse kunstenaar Lars Vilks was niet het eerste doelwit van een islamitische aanslag in Denemarken. Hij tekende in 2007 een cartoon waarin de profeet Mohammed als hond werd neergezet.
Hij stond en staat op de dodenlijst van Al-Qa’ida. De terroristen nemen hun eigen lijst wel erg serieus: geen verjaring. Vilks is een gepromoveerde kunsthistoricus. Vilks overleefde de aanslag.
Cameraploeg
De Deense filmmaker Finn Nørgaard (55) was ook aanwezig bij het debat over de vrijheid van meningsuiting in het Deense café dat door een islamitische terrorist onder vuur werd genomen.
Finn Nørgaar studeerde in 1991 af aan de filmacademie in Kopenhagen. Hij stond bekend als fotograaf, cameraman, producer en filmmaker. Ook maakte hij deel uit van de cameraploeg die in 1992 de Duitse film Die Terroristen produceerde.
Finn Nørgaard is niet meer. De terroristen zijn geen fictie.
Redden
In de Tweede Wereldoorlog wisten de Denen duizenden Joden te redden. Maar afgelopen zaterdag lukte het de vijand om een Deense Jood te vermoorden. De Joden zijn een gewild doelwit voor de islamitische antisemieten. Zij dreigen de erfgenamen te worden van het nationaalsocialisme in hun haat jegens de Joden. De radiale moslims willen Joden en alle andersdenkenden doden.
Ook het islamitische Iran is niet gevrijwaard van het klassieke antisemitisme. Dat kunt u zien in deze Iraanse film.
http://www.youtube.com/watch?v=4NFJdmYUKv0
Femen
In het café waar het debat over de vrijheid van meningsuiting plaatshad, gebeurde iets merkwaardigs. Ook Inna Sjevtsjenko was aanwezig. Zij is de leider van de Oekraïense afdeling van Femen, een feministische actiegroep. De leden voeren halfnaakt acties tegen vrouwenonderdrukking, dictatuur, en andere machtswellustelingen. Sjevtsjenko stelde tijdens het debat deze vraag die niet kon worden afgemaakt:
I realize that every time we talk about activity of those people, there will be always, ‘Yes, it is freedom of speech, but…’ And the turning point is ‘but’. Why do we still say ‘but’ when we— [gunfire]….
Kloof
But – maar! Uit gesprekken met de BBC is gebleken dat zij wilde zeggen: er is de vrijheid van meningsuiting, alleen is er telkens een ‘maar’. Zij wilde verwijzen naar de kloof tussen het papier en inkt van de wet en de werkelijkheid waarin het geweld van het jihadisme de boventoon voert. Inderdaad, op papier, in het Europees Verdrag ter bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM) staat:
Lid 1.Een ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Dit recht omvat de vrijheid een mening te koesteren en de vrijheid om inlichtingen of denkbeelden te ontvangen of te verstrekken, zonder inmenging van enig openbaar gezag en ongeacht grenzen. Dit artikel belet Staten niet radio- omroep-, en bioscoop- of televisieondernemingen te onderwerpen aan een systeem van vergunningen.
Lid 2.Daar de uitoefening van deze vrijheden plichten en verantwoordelijkheden met zich brengt, kan zij worden onderworpen aan bepaalde formaliteiten, voorwaarden, beperkingen of sancties, die bij de wet zijn voorzien en die in een democratische samenleving noodzakelijk (proportioneel en subsidiair) zijn in het belang van de nationale veiligheid, territoriale integriteit of openbare veiligheid, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden, de bescherming van de goede naam of de rechten van anderen, om de verspreiding van vertrouwelijke mededelingen te voorkomen of om het gezag en de onpartijdigheid van de rechterlijke macht te waarborgen.
Bevoegdheid
Daarin staat dus niets over inperkende macht of bevoegdheid van de islam of andere wereldbeschouwingen. Alleen de democratische staten mogen onder specifieke omstandigheden een ‘maar’ ofwel een beperking stellen aan de vrijheid van meningsuiting.
But, oftewel het grote MAAR wordt nu door het islamitische terrorisme geïntroduceerd in de steden van Europa. In Kopenhagen werd dat grote ‘Maar’ door 22-jarige Omar Abdel Hamid El-Hussein van Deens-Palestijnse afkomst met talloze kogels gebeiteld in het lichaam van vrijheid van meningsuiting. Dat was ‘BUT’.
Geïnspireerd
Omar Abdel Hamid El-Hussein zou ‘geïnspireerd geraakt’ zijn door de aanslagen op Charlie Hebdo. Deze ‘inspiratie’ heeft hij opgedaan in de gevangenis. Omar heeft nog een grote ‘Maar’ elders in Kopenhagen uitgesproken.
Want later ging hij een synagoge waar hij de Joodse bewaker doodschoot. De Joden staan collectief, als een volk op de dodenlijst van het jihadisme.
Deleten
Wat doen wij wanneer in een zin een woord niet past of verkeerd is gepositioneerd? Verwijderen, deleten, dat is wat iedereen in dit geval doet.
Wezensvreemde elementen hebben een dodelijk ‘Maar’ gepositioneerd in het alledaagse leven in Europa. Het is de taak van de Europese overheden om dit onjuist gepositioneerde, dan toch zo krachtige ‘maar’ te verwijderen uit de Europese ruimte.
Het wettelijke ‘maar’ tegenover het terroristische ‘maar’.