Federica Mogherini ging in Teheran op zoek naar de gematigde islam. Ze zou beter moeten weten, en zich niet als een nuttige idioot laten gebruiken door de doorgewinterde mensenrechtenschenders in Iran.
In de zomer van 1988 besloot ayatollah Khomeini, de oprichter van het islamitische regime van Iran, om de Iraanse gevangenis te ontdoen van politieke gevangenen. Er zaten op dat moment duizenden politieke gevangen in de verschillende detentiecentra.
De meesten waren door de revolutionaire rechtbanken reeds veroordeeld tot lange gevangenisstraffen. Jong en oud zat in de gevangenissen van de islamisten, terwijl ze een paar jaar eerder tijdens de Iraanse revolutie hadden meegedaan aan de vorming van de islamitische staat.
Uitschakelen
Met uitzondering van monarchisten en seculiere liberalen deden alle andere politieke groeperingen mee aan het totstandbrengen van het islamitische regime.
De ayatollahs hadden de linkse groepen niet meer nodig. De tijd was aangebroken om ze uit te roeien. En omdat ze altijd met elkaar in conflict waren, was het niet moeilijk om ze één voor één uit te schakelen. Zo werken de islamisten.
Ook oud-president Mohamed Morsi van Egypte probeerde om, met behulp van liberalen en linkse groepen, de islamisten aan de macht te brengen.
Propaganda
Helaas zijn linkse groeperingen buitengewoon geschikt om als nuttige idioten te worden ingezet. Ze geloofden in de theoretische linkse propaganda uit Europa over het imperialisme en kapitalisme. Daarom beschouwden ze de islamisten als bondgenoten.
Uiteindelijk werden de linkse groeperingen massaal naar het dodenkamp van de politieke islam gebracht. De politieke islam beweegt voort op angst en onnozelen.
Het bevel van Khomeini begint met de kafir-verklaring van de groep Mujahedin Khalaq, want volgens Khomeini ‘geloofden de verraderlijke mujahedin niet waarlijk in de islam en alles wat zij zeggen dient ertoe om te misleiden en tweedracht te zaaien’.
Kafir
Dit is precies de retoriek die we bij IS en andere soennitische terreurgroepen tegenkomen. Ze hangen immers dezelfde theologie van terreur aan. Het dictum van Khomeini was helder: ze moeten worden opgehangen.
De linkse groepen werden per definitie als kafir beschouwd. Khomeini beval de vorming van een commissie bestaande uit Nayeri, Ishraqi, Mostafa Pourmohammadi (de huidige minister van Justitie van Iran) en een aantal leden van de inlichtingendiensten en de Revolutionaire Garde.
Genade
Waar blijft de genade? Khomeini’s woorden daarover zijn glashelder: ‘Het is een kwestie van onnozelheid om genade te tonen aan degenen die oorlog voeren tegen Allah en Zijn gezant. De gestrengheid van de islam jegens Allahs vijanden is een van de overkoepelende principes van de islamitische staat.
‘Ik hoop dat u, door revolutionaire woede en haat jegens de vijanden van Allah te tonen, in staat zult zijn Allahs goedkeuring te verwerven. (…)Twijfelen aan de wettelijke bepalingen van de islam komt neer op afwijzing van het zuivere en onbevlekte bloed van de martelaren.’
Ook dit is de taal van IS.
Ooggetuigen
Houshang Asadi werd naar de verwarmingsruimte van de Ewin-gevangenis gebracht. Hij en anderen moesten hun naam en de naam van hun groep op hun pols schrijven, terwijl ze met kruiwagen de opgehangen mensen wegbrachten.
Een verschrikkelijk ooggetuigenverslag: ‘Al een maand lang, eerst de religieuzen (mujahedin), dan de communisten, dan joden, Armeniërs, Bahai’s, Koerden, Azeri’s en Baluch. Tieners en oude mannen. Moeders en zusters. Jongens en meisjes. Ze schrijven allemaal hun namen op. (…) de bewakers duwen en trekken elkaar speels. (..) Ze haalden de tafels onder de voeten van de gevangenen weg. De gevangenen hangen en draaien. (…) Ze brengen de tweede ronde binnen. Het zijn allemaal meisjes gekleed in zwarte chadors. Op de tafels. De dodendans aan de metalen bomen.’ Daarna werden ze in massagraven begraven.
Genocide
Al voor 1988 werden in Iran honderden geëxecuteerd. Wat de executies van 1988 extra opmerkelijk maakt, is de massaliteit en gelijktijdigheid ervan. Er zijn strafrechtsgeleerden die deze gebeurtenis vergelijken met genocide.
In heel Iran werden de gevangenissen gezuiverd. Dit wordt herdacht als de nationale ramp in de geschiedenis van Perzië. Deze nationale ramp was een rechtstreeks gevolg van de jihadistische overname van Perzië door familieleden en vrienden van Mohammed in naam van Allah.
Linkse dame
EU-buitenlandchef Federica Mogherini was en is een linkse dame. Ook vroeger toonde zij zich solidair met de anti-imperialistische krachten in het Midden-Oosten. Nu zoekt zij, als hoge vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken, naar de gematigde islam in een islamitische staat.
Zij verraadt daarmee haar eigen linkse geestverwanten in Iran. Mogherini kan tegen mijn betoog inbrengen dat de Europese Unie en de Europese staten contact onderhouden met misdadige regimes. Anders kunnen ze geen diplomatie bedrijven.
Ik zal op drie gronden de fictieve argumenten van Federica Mogherini weerleggen:
1. Diplomatieke betrekkingen met een schurkenstaat zijn iets anders dan op zoek gaan naar de gematigde islam binnen een radicale islamitische staat. Het was ook niet logisch om binnen het naziregime of het regime van Stalin te zoeken naar het gematigde nationaal-socialisme of het gematigde communisme.
2. De islamitische staat van Iran ondersteunt en bevoorraadt de vijanden van de vrijheid en van het Westen in diverse landen binnen en buiten het Midden-Oosten.
3. Het Iraanse regime is, zoals hierboven aangetoond, een belangrijk onderdeel van de islamitische theologie van terreur.
Ik ben niet tegen realpolitik of diplomatieke contacten en onderhandelingen met ayatollahs. Wel ben ik tegen de normalisering van een misdadige staat binnen de internationale betrekkingen.
Federica Mogherini moet zich niet als een nuttige idioot laten gebruiken door de doorgewinterde mensenrechtenschenders.
De islamitische staten Iran en IS zijn de scharnieren van de theologie van terreur. Het morele gezag van de EU staat op het spel.