Dit jaar won judoka Anton Geesink (toen 30 jaar) in het hol van de leeuw goud op de Olympische Spelen van Tokio. Tot zijn dood in 2010 werd hij in Japan als een volksheld onthaald.
Tot ontzetting van het thuispubliek won de reusachtige Anton Geesink op de Olympische Spelen in Tokio bij het judo goud in de open categorie. In de finale nam hij de Japanse favoriet Akio Kaminaga in een houdgreep, en vernederde zo de natie die gold als bakermat van het judo.
De op 6 april 1934 in de Utrechtse Wijk C geboren Geesink was een natuurtalent en gezegend met een oersterk lijf. In 1961 al had hij als eerste niet-Japanner de wereldtitel veroverd in de klasse alle categorieën.
Na zijn olympische goud in 1964 zou Anton Geesink in Japan de rest van zijn leven een godheid blijven. In 1965 zou hij opnieuw wereldkampioen worden, nu bij de zwaargewichten.
Acht jaar na ‘Tokio’ zou de olympische prestatie van Geesink op de Spelen van München worden overvleugeld door die van Wim Ruska. Die zou twee keer goud winnen: bij de zwaargewichten en in de open klasse. Tussen Geesink en Ruska zou het nooit meer goed komen. Geesink was al in 1967 met topsport gestopt, maar hij stond bekend als een slecht verliezer.
In 1987 zou Geesink worden verkozen tot lid van het Internationaal Olympisch Comité (IOC), boven de twee officiële Nederlandse kandidaten, onder wie VVD-prominent Henk Vonhoff. Geesink genoot volop van die prestigieuze functie als ‘bobo’. Maar in 1999 zou hij in opspraak raken. Hij zou via een constructie 5.000 euro hebben aangenomen van de olympische organisatie van Salt Lake City, kandidaat voor de Winterspelen van 2002.
Het IOC berispte hem alleen omdat zijn schuld niet overtuigend was bewezen. Voor Geesink zou dat een smet blijven op zijn reputatie – twee jaar eerder had hij nog de hoogste judograad behaald, de tiende dan. Hij zou overlijden in 2010.
Elsevier nummer 43, 24 oktober 2015