Verrassend afscheid van kerkvorst maakt weg vrij voor jongere en betere bestuurder die de massa’s gelovigen meer aanspreekt.
Jeroen Pauw keek gisteren nog verveelder dan gewoonlijk toen hij in zijn talkshow aankondigde ‘toch’ maar eerst even de paus te willen behandelen.
Het typeerde de tamelijk obligate wijze waarop de Nederlandse televisie berichtte over het zeer verrassende afscheid van Benedictus XVI.
Onverschilligheid
Tussen de paus en Nederland botert het niet zo. In 1985 werd Johannes Paulus II bij zijn bezoek aan Nederland beschimpt, beledigd en belaagd.
Nu is er nog een enkele keer een uitbarsting van woede als de kerkvorst de traditionele leer over homoseksualiteit of voortplanting verkondigt. Verder is er vooral onverschilligheid
Uitstraling
In veel andere delen van de wereld wordt de paus niet als een quantité negligeable beschouwd. Aandachtig werden de pogingen gevolgd van Benedictus XVI om alle problemen, waaronder het seksueel misbruik, het hoofd te bieden.
Het ging hem niet steeds goed af. Hij had te weinig uitstraling om gelovigen te laten warmlopen voor de roomse zaak; hij was eigenlijk te oud; hij was te veel een geleerde en een solist en te weinig een manager die greep kon krijgen op de intriges binnen de wanordelijke bureaucratie van het Vaticaan.
Orthodoxie
Het wijze en moedige besluit van de tragische tussenpaus af te treden, maakt de weg vrij voor een jonger en energieker iemand. Misschien zelfs voor een Afrikaan. Die overigens, anders dan de altijd zo vernieuwingsgezinde Nederlanders hopen, niet per se minder aan de orthodoxie zal hechten dan de traditionalistische Benedictus XVI.
Een niet-westerse paus zou ook wellicht de massa’s in de Derde Wereld extra kunnen aanspreken. Daar is nog veel te winnen voor de Rooms-Katholieke Kerk. Een vitale kerk die, ondanks de sombere en denigrerende berichten in Nederland, wereldwijd het aantal aanhangers ziet groeien.