Het jaar 2013 is begonnen en de wereld is niet ten onder gegaan. De apocalyptische voorspellingen blijken niet te kloppen. Al sinds mensenheugenis zijn er groepen die op basis van getallen of gebeurtenissen het einde van de wereld voorspellen. Niet zonder gevolg!
Bij de millenniumwisseling waren er gehersenspoelde mensen die zich van het leven beroofden omdat ze het verschrikkelijke einde van de wereld niet wilden meemaken. Ook waren er personen die zich juist van het leven hadden beroofd omdat ze daardoor het eeuwige leven zouden krijgen. Jammer, voor deze mensen, de wereld gaat gewoon door.
Dan maar gelukkig nieuwjaar!
Beproeving
Het jaar 2013 wordt voor velen een zwaar jaar. Hier, in Europa zullen we harder dan ooit worden beproefd. De Europese Unie moet met een echt antwoord komen op de crisis in het zuiden van Europa. Griekenland, Spanje en Portugal zijn nog niet gered. Er zijn ook geen aanwijzingen dat zich in de komende maanden economische wonderen zullen voordoen in het zuiden van Europa.
De stabiliteit van de euro was en is in gevaar. Ook aan dreiging en gevaar kan een mens of een samenleving wennen. Langzamerhand wordt men ongevoelig voor de wankelende positie van de euro. Zelfs de financiële markten reageren tegenwoordig nauwelijks op de politieke uitspraken rond de euro. Zullen ook de burgers wennen aan deze instabiele economische toestand?
Bezuinigingen
Het jaar 2013 wordt een zwaar jaar voor de meeste Europeanen. Overal wordt fors bezuinigd. De sociale en economische situatie in het zuiden van Europa is al voorbij de humane grenzen. Armoede en een toekomst zonder perspectief razen door een deel van Europa. Het leven voor Portugezen en Spanjaarden, om even niet van Grieken te spreken, is een onaangename gebeurtenis aan het worden.
Het vrolijke Europa van eurocraten is een nachtmerrie voor de zuidelijke Europeanen. Daarover horen we de eurocraten nooit.
Eurocraten
Ondanks de armoede en ellende in het zuiden van Europa spreken de eurocraten nog steeds in vrolijke termen over de toekomst van Europa. Welk Europa? Over welk Europa spreken de eurocraten als zij over Europa spreken? Over welke Europeanen spreken de eurocraten als zij over de toekomst van Europa spreken?
De eurocraten hebben geen last van armoede of sociale en economische achteruitgang. Als de eurocraten over Europa spreken, praten ze over hun eigen toekomst, over hun eigen instituut, hun banen en dromen. En dat ziet er inderdaad vrolijk uit.
Het contrast tussen de vreugde van eurocraten en de ellende van de zuidelijke Europeanen spreken boekdelen over het morele failliet van de eurocraten. Ik ben beslist geen eurofoob, maar ik krijg langzamerhand een ernstige aversie tegen de eurocraten, de vertegenwoordigers van de Europese Unie.
Vijanden
De eurocraten zijn wellicht de grootste vijanden van Europa, de Europese Unie en ook de solidariteit tussen de Europeanen. Dat komt doordat eurocraten elk gevoel van empathie en proportie missen. Dat blijkt ook uit het begrotingsvoorstel van de Europese Unie. Zelf waren ze niet bereid om voor de beeldvorming een stap terug te doen. Daarom moeten juist de Nederlandse politici stelling nemen tegen de onbezonnen houding van de eurocraten.
De Nederlandse liberalen en christendemocraten moeten in 2013 de stem van hun kiezers in Europa gaan vertegenwoordigen: zij moeten de strijd aangaan tegen de eurocraten, tegen het morele verval van Europese Unie, tegen de gevoelloosheid van de Europese bestuurders. Ook moeten ze zich gaan verzetten tegen de retoriek van PvdA-leider Diederik Samsom: wij moeten bevoegdheden overdragen aan Brussel! Hoezo moeten? We moeten helemaal niks!
Overdragen bevoegdheden
Waarom wil Samsom bevoegdheden overdragen aan een groep bestuurders die de belangen van zijn kiezers niet vertegenwoordigt? De traditionele PvdA-kiezer heeft niks met eurocraten. Maar Samsom is te welwillend richting de eurocraten. Waarom eigenlijk? Samsom doet niets voor Nederland en zijn eigen kiezers. Dat is jammer, want de aankondiging van vicepremier Lodewijk Asscher (PvdA) dat Nederland nog een paar miljard moet bezuinigen om te voldoen aan de Europese eis, is niet onproblematisch. Er zijn immers grenzen aan de mate waarin de Nederlandse staat op dit moment kan bezuinigen.
2013 wordt geen apocalyptisch jaar, wel een zwaar jaar. Helaas een zwaar jaar voor Europeanen, niet voor eurocraten.