Voorzitter van de Europese Raad Herman Van Rompuy wuift de kritiek op zijn beleid wel erg simpel weg. Wat nationaal niet deugt, kan niet Europees worden gerepareerd.
Minister van Buitenlandse Zaken Frans Timmermans (PvdA) vindt dat hij te veel gas geeft met de integratie van de Europese Unie. Dat hij geen rekening houdt met wat de Europese burgers denken. Maar Herman Van Rompuy, voorzitter van de Europese Raad van Regeringsleiders, wijst die kritiek van de hand.
Hij doet niets anders dan wat de regeringsleiders samen vinden en die leiders verantwoorden zich voor hun eigen parlementen, verdedigde Van Rompuy zich zondag in televisieprogramma Buitenhof.
Schrijvers
Van Rompuy excelleerde en kon volop zijn verhaal kwijt. Maar van de kritiek die Timmermans een week eerder op dezelfde stoel had geventileerd, maakte hij zich wel erg simpel af. Bovendien kwam hij er te makkelijk mee weg.
Van Rompuy verheimelijkt dat hij zelf een van de schrijvers is van de plannen voor de vervolmaking van de Economische Monetaire Unie. Die plannen zijn volgens Van Rompuy en de zijnen nodig om de euro van een goed fundament te voorzien. Iets wat vorige politieke generaties in Europa hebben verzuimd.
Die plannen omvatten tal van maatregelen, zoals Europees bankentoezicht, waar weinig op tegen is. Maar ze zullen, als de leiders hun zin krijgen, ook leiden tot vergemeenschappelijking van schulden. Het noorden zal structureel moeten bijspringen om het zuiden op de been te houden. De voortdurende roep om ‘solidariteit’ vanuit Frankrijk illustreert deze richting perfect.
Transferunie
Nederlanders willen geen transferunie. Voor Belgen is een dergelijke unie misschien wel acceptabel – ze zijn niet anders gewend in eigen land – al weten we het niet eens zeker. De Belgen voeren namelijk geen debat over Europa. Maar Nederlanders willen geen Belgisch Europa.
Daarom had Timmermans gelijk toen hij zei dat Van Rompuy te veel gas gaf. De eurozone is in de problemen gekomen doordat landen er een potje van maakten en komt er niet bovenop door nog meer geld rond te pompen. De eurozone redt het alleen als landen hun eigen staat op orde brengen, hun schulden terugdringen, corruptie bestrijden, belastingen innen en de arbeidsmarkt hervormen. Kortom: doen wat ze in Brussel afspreken. Vervolgens is onafhankelijk Europees toezicht nodig.
Mandaat
Als Van Rompuy in de resterende periode van zijn mandaat voor elkaar krijgt dat dit gebeurt, bereikt hij meer dan dat hij de Europeanen op typisch Brusselse wijze, namelijk sluipend, een vage politieke unie door de strot duwt.
Wat nationaal niet deugt, kan niet Europees worden gerepareerd.
Volg Carla Joosten op twitter @ElsevierBrussel