Marjan van Minnen en Wilbert van Haneghem dobberden veertig uur in het water nadat hun boot zonk tijdens een tocht op open zee in Indonesië. In het dubbeldikke Kerstnummer van Elsevier vertellen de twee hun verhaal.
Marjan en Wilbert (beide 43) hadden zo’n anderhalf jaar een relatie toen zij voor het eerst samen een echte vakantie boekten. Ze gingen naar Indonesië.
Boot
De twee boeken ook een vierdaagse boottocht om de Komodo-eilanden te bezoeken, met af en toe een snorkelstop. Ze vertrekken op donderdag 14 augustus met een houten schip van 25 meter. Salih, de gids, vaart de route al tien jaar.
In de tweede nacht verlaat het schip de kust voor een paar uur. De gids waarschuwt dat het water op open zee wat wilder kan zijn, omdat het er diep is. Op donderdag loopt de boot al even vast op een koraalrif en moeten de opvarenden wachten tot het water is gestegen.
Nacht
Maar vrijdagnacht gaat het echt mis. Marjan vertelt aan Elsevier dat zij wakker schrok en het kapotte peertje in hun hut wild heen en weer slingert. Het is donker, Marjan is misselijk maar ze durft niet naar de wc te lopen omdat ze bang is dat ze valt.
‘Dit is de rotste nacht uit mijn leven,’ zegt ze tegen Wilbert. Hij stapt uit bed en voelt een plas water op de vloer. Marjan krijgt op het voordek een reddingsvest uit 1971, gids Salih probeert met zijn mobiele telefoon contact te maken met andere boten.
De passagiers en bemanning komen uiteindelijk in het water terecht. Onder de passagiers zijn nog drie Nederlandse toeristen: Jan van Ommen (60) en zijn vrouw Alie (58), en student Els Visser (29).
Urenlang dobbert de groep rond op het water. Sommigen proberen te zwemmen naar een eiland in de buurt, anderen wachten bij de boot in de hoop op redding. De gids zegt dat hij contact heeft gehad met een andere boot en dat redding onderweg is maar of dat echt zo is, is nog maar de vraag.