Dat in de prostitutie sprake is van uitbuiting en mensenhandel, is een feit. Toch gaat het wetsvoorstel om klant te straffen, te ver. Zo’n wet valt ook lastig te handhaven.
Vrijwillige prostitutie bestaat niet, denken veel mensen. Toch werkt lang niet iedere hoer onder dwang, blijkt uit onderzoek. Welk percentage er zelf voor kiest om tegen betaling de liefde te bedrijven, valt echter moeilijk te zeggen. Het blijf een schimmige sector.
Vorige week dienden ChristenUnie, SP en PvdA een wetsvoorstel in om bezoek van gedwongen prostituees strafbaar te stellen.
Een klant die ondanks signalen die wijzen op uitbuiting gebruikmaakt van zo’n prostituee, zou een celstraf van maximaal vier jaar of een boete van maximaal 20.500 euro moeten krijgen.
Garageboxen
Signalen zijn volgens de indieners van het wetsvoorstel onder meer blauwe plekken, huilbuien en vreemde lokaties als garageboxen en afgelegen industrieterreinen.
Ook de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen pleit al langer voor strafbaarstelling van klanten van uitgebuite prostituees.
Natuurlijk moeten uitbuiting en mensenhandel worden bestreden, maar het wetsvoorstel schiet door. Handhaving is lastig. Zelfs in de legale sector (ramen, clubs en bordelen) kan sprake zijn van dwang. Niet de klant zou vogelvrij moeten zijn, maar de exploitant en de handelaar. En wanneer is er sprake van duidelijke signalen die een klant niet had mogen missen?
21 jaar
Strikte controle van de sector is er – op papier – nu ook al. Een eerder voorstel van minister Ivo Opstelten (VVD) van Veiligheid en Justitie om een registratieplicht in te stellen voor prostituees, sneuvelde. Wel wordt de leeftijdsgrens voor prostituees binnenkort verhoogd naar 21 jaar.
Die maatregel zet meer zoden aan de dijk dan het wetsvoorstel om klanten van gedwongen prostituees te straffen.