Ook de buitenlandse media waren onder de indruk. Terecht. De manier waarop Nederlanders uiting hebben gegeven aan hun machteloos verdriet na het neerhalen van MH17, is waardig en waardevol.
De critici leken het gelijk aan hun zijde te hebben. Waarom moet de overheid zich nu weer met het verdriet in Nederland bemoeien door een dag van nationale rouw af te kondigen? Laat burgers toch op hun eigen manier treuren.
Kippenvel
Toch dwong de dag van nationale rouw vooral respect en waardering af. Buitenlandse media besteedden uitgebreid aandacht aan de wijze waarop Nederland eer betoonde aan de slachtoffers van de ramp met de MH17.
Begrijpelijk. De colonne van veertig lijkwagens van Eindhoven naar Hilversum met al die ontroerde mensen langs de kant zorgde, ondanks de hoge temperatuur, voor kippenvel.
Ingetogen
Ook de minuut stilte maakte indruk. Het was allemaal ingetogen en waardig. En waardevol, als een middel om uiting te geven aan een machteloos verdriet.
Een geseculariseerde, heterogene natie blijkt manieren te kunnen vinden om collectief te rouwen en verdriet te verwerken.
De reacties op het neerhalen van de MH17 tonen Nederland op zijn best, zou je kunnen zeggen.
Natuurlijk waren er dissonanten. Zoals de rare suggestie van een burgemeester om de dochter van Vladimir Poetin te deporteren en onnozele twitter-ruzietjes over de juiste rouw-etiquette.
Demoraliserend
Maar over het geheel genomen kunnen Nederlanders trots zijn op hun houding de laatste week. Mede dankzij een wijze regering die een warm hart met een koel hoofd combineerde.
En nu op jacht naar de daders. Want weinig werkt zo demoraliserend als het onbestraft laten van ernstige misdaden.