Er is van alles mis bij universiteiten. Maar het zou onverstandig zijn om studenten meer inspraak te geven in het bestuur.
Aan de universiteiten mankeert van alles. Door het perverse bekostigingssysteem jagen ze op studenten met modieuze fopstudies, terwijl gerespecteerde disciplines als ‘kleine talen’ moeten verdwijnen.
Studenten voeren te weinig uit, onderzoekers komen niet verder dan flexbaantjes en colleges van bestuur bouwen als ware vastgoedbaronnen aan ‘hun’ campus om zelf ooit het lint te kunnen doorknippen. Als ze al niet druk zijn met megalomane fusies.
Perspectief
Voor studenten kantelt het beeld. Zij moeten aan strengere eisen voldoen, met het nieuwe leenstelsel is studeren duurder. Van veel opleidingen is daarbij onhelder wat het perspectief op een baan is.
Dat juist de Universiteit van Amsterdam het brandpunt van protest is, verbaast niet. Het college van bestuur heeft te veel oog voor de eigen grote daden en te weinig voor de noden van studenten.
Onderwijs
Geen wonder dat studenten boos zijn, ze krijgen geen waar voor hun geld. Daarom klinkt nu de roep om ‘meer inspraak’. Waartoe dat leidt, is bewezen in de roerige jaren zeventig: bestuurlijk gekluns, gekuip, chaos.
Studenten hebben als ervaringsdeskundigen verstand van onderwijs, niet van een complexe, dure organisatie besturen. De UvA koos voor het slechtst denkbare: een student in het college van bestuur. Niets geleerd, en oliedom.