Mark Rutte (VVD) wilde per se dat VVD-Kamerlid Anouchka van Miltenburg Kamervoorzitter werd. Maar als ze zich nog een keer zo laat gaan, zal ook Rutte haar niet meer kunnen verdedigen.
Ook Gerdi Verbeet (PvdA) had een lastige start als Kamervoorzitter. Maar haar trof – anders dan opvolger Anouchka van Miltenburg (VVD) nu – nooit het zware verwijt van partijdigheid.
Verbeet ontwikkelde zich tussen 2006 en 2012 tot ‘grande dame’ van de vaderlandse democratie. Voor Van Miltenburg, die half huilend wegrende uit een Kamerdebat, zit dat er niet meer in.
Hulp van Rutte
VVD-premier Mark Rutte snelde haar gistermiddag te hulp. Gewoonlijk zwijgt Rutte over zaken die het parlement aangaan, maar nu verloor hij alle terughoudendheid: ‘Natuurlijk kan zij aanblijven’.
Kennelijk voelt Rutte zich medeverantwoordelijk. Na de verkiezingen van september had hij Van Miltenburg niet nodig als staatssecretaris in zijn nieuwe kabinet. Want een briljant Kamerlid was ze nooit. De specialiste Volksgezondheid had geen invloed.
Beloning
Ze compenseerde dat door als vice-fractievoorzitter de VVD-Kamerleden te disciplineren. En daarvoor moest ze beloond worden.
Rutte en Stef Blok wensten dat Van Miltenburg Kamervoorzitter werd.
Geen makkie, want achttien fractieleden zagen liever Binnenhoftijger Ton Elias in die rol. Van Miltenburg kreeg in de fractie slechts 21 stemmen. Toch schoof de VVD haar naar voren. In het parlement waren drie stemmingen nodig, voordat Van Miltenburg een meerderheid achter zich kreeg. Om dat te bereiken, praatte zij de andere fracties naar de mond.
Tegenvallen
Eenmaal in functie moest ze dus wel tegenvallen. Ook betaalt ze nu een prijs voor de weerzin die de VVD-top in de kabinetsformatie wekte. Oppositiepartijen proeven machtsarrogantie. En vooral CDA-leider Sybrand van Haersma Buma is geen Rutte-fan meer.
De oppositie ruikt bloed. Teveel VVD’ers (Frans Weekers, Fred Teeven, Van Miltenburg) verstrikken zich in excuses. De oppositie kan blijven hameren op de ondeugdelijkheid van Ruttes personeelsbeleid.
Van Miltenburg kleeft nog aan de voorzitterstoel; het doosje kleenex onder handbereik. Maar laat ze zich nog één keer overmannen door emoties, dan is het einde oefening.