In plaats van de machtigste partij, is de VVD een lekker doelwit voor de concurrentie. De partij doet het omgekeerde van wat ze haar kiezers beloofde. En bij de procedurele dingetjes lopen de liberalen te prutsen.
Enkele weken voor de Inhuldiging moest senaatsvoorzitter Fred de Graaf (VVD) beslissen of koning Willem-Alexander naast Geert Wilders (PVV) De Nieuwe Kerk kon betreden.
De belangrijkste criticus van de monarchie als lid van de commissie van In- en Uitgeleide? De kritiek zou niet mals zijn en er was een gerede kans dat Wilders een relletje zou ontkenenen door voor de eer te bedanken.
De Graaf ritselde daarom wat met de SGP, waardoor Wilders op 30 april geen plechtig rolletje hoefde te spelen. Vijf weken na dato begon de Volkskrant vragen te stellen.
Wesp
De Graaf, zeer Oranjegezind en een tikkeltje ijdel, praatte zijn mond voorbij. Hij zei Wilders inderdaad te hebben geweerd, omdat hij het ‘geen goed plaatje’ vond.
Wilders reageerde als door een wesp gestoken en alle andere partijen zagen opeens de hooghartigheid van de VVD bewezen.
Want ja, behalve de Eerste Kamer zit de VVD in de persoon van Anouchka van Miltenburg ook de Tweede Kamer voor. Zij reageerde onbeholpen op ‘Wildersgate’, waarna de VVD-top in crisisachtige sfeer vergaderde en De Graaf opstapte als senaatsvoorzitter.
De affaire illustreert hoe ’s lands grootste partij in het defensief is gedrongen. Inhoudelijk doet de VVD precies het omgekeerde van wat ze haar kiezers beloofde. En bij de procedurele dingetjes lopen de liberalen te prutsen.
Recept voor mislukking
In plaats van de machtigste partij, is de VVD een lekker doelwit voor de concurrentie.
Andere partijen zullen de oude regel willen herstellen: de voorzitters van de twee Kamers komen nooit uit één partij. In Nederland moet je dat soort dingen evenwichtig aanpakken.
In de euforie van haar verkiezingszege greep de VVD vorig jaar niet naar invloed, maar naar posities. Dat is een recept voor mislukking.
Stuntelende VVD’ers bezorgden de fraai verlopen Inhuldiging alsnog een politiek smet. ‘Geen mooi plaatje’ werd een plaatje met een flinke kras.