Désirée Bonis, die gefrustreerd over het buitenlandbeleid de PvdA-Kamerfractie verliet, had kennelijk geen idee hoe de politiek werkt. Het is maar goed dat haar missie is mislukt.
De overstap van een ambtenaar naar de politiek loopt vaak uit op een drama. Een ambtenaar is er om de politici te dienen. Ambtenaren zijn rationeel en houden alleen rekening met het algemeen belang.
Politici moeten ook rekening houden met het partijbelang. Dat is een democratisch principe, omdat ze uiteindelijk door het volk worden gekozen. Alleen al om die redenen is de overstap van ambtenaren naar de politiek niet altijd gelukkig.
Cruciaal
In het stuk ‘Daarom stapte ik als Kamerlid’ legde Désirée Bonis uit waarom zij plotseling de Tweede Kamer verliet. Zij zat voor de PvdA een aantal maanden in de Kamer. Voorheen werkte ze voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Het buitenlandbeleid was haar drijfveer om voor de PvdA in de Kamer te gaan zitten.
Ze vergat één ding, een cruciale zaak: in de Kamer zitten geen ambtenaren maar volksvertegenwoordigers. Wist zij wie de PvdA-kiezers zijn? Ik vermoed van niet. En dat blijkt nu uit haar brief in een ambtenarenkrant.
Navelstaren
Zo schrijft Bonis: ‘In reactie op de isolationistische politiek van het kabinet-Rutte I ben ik vorig jaar de Tweede Kamer ingegaan.’ Zij ging dus niet de Kamer in voor de PvdA kiezers, maar voor haar eigen doelen, die wellicht niet samenvallen met wat de PvdA-kiezers van haar verwachten.
Met dat nationale navelstaren, schreef Bonis, wist ‘Nederland zich in korte tijd van velen te vervreemden: anti-Europa, anti-islam, anti-vreemdelingen – eigenlijk waren we zo ongeveer overal tegen’.
Exit
Gingen de laatste verkiezingen hierover? Hebben de PvdA-kiezers daarvoor gestemd? Nee, het ging om de economie en vooral om bezuinigingen, banen en de huizenmarkt. Bonis noemt in haar brief drie hoofdredenen voor haar exit uit de politiek:
‘1. Eind vorig jaar werd de Palestijnse statusopwaardering bij de VN in stemming gebracht. Het overgrote deel der VN-lidstaten stemde vóór. Daarmee verwierven de Palestijnen – die hun land door de voortdurende Israëlische bezetting en illegale nederzettingenbouw in rook zien opgaan – een steviger internationale positie. Ook de EU-lidstaten stemden in meerderheid vóór. Zo niet de Nederlandse regering. De VVD wenst de rampzalige koers van het huidige bewind in Israël immers niet af te vallen. Wij bleven aan de kant staan.’
Urgent
Kijk, hier hebben we met een pro-Palestijnse ambtenaar te maken, die ook nog geen verstand heeft van haar eigen vak, namelijk diplomatie. Terwijl Amerika vredesbesprekingen tussen Israël en Palestijnen op gang brengt, ergert mevrouw zich aan haar eigen, op korte termijn onrealiseerbare idealen. Daarnaast is de hele zaak niet de urgentste ellende wat zich in het Midden-Oosten afspeelt.
Ook uit humanitair oogpunt zou je verwachten dat mevrouw de ambtenaar zich druk maakt over de nijpendste en bloedigste problemen in het Midden-Oosten. Maar nee dus. Dan maar naar haar tweede argument:
‘2. Voor een bijdrage aan de EU-trainingsmissie in Mali (EUTM) ontbrak eveneens de wil, ondanks een verzoek, begin dit jaar, om de Fransen te helpen in hun strijd tegen de jihadisten in het noorden van dat land. Het indammen van gewelddadig religieus extremisme in de achtertuin van Europa is evident in ons aller belang. Maar liefst 22 van de (toen nog) 27 EU-lidstaten deden dan ook mee.’
Kwalijk
Nee, lieve ambtenaar, is het je niet opgevallen dat het geld op is? En de mensen die op Samsom hebben gestemd, waardoor Bonis in de Kamer kwam, hebben helemaal geen interesse in Mali en Franse avonturen.
Zij zijn bezorgd om hun banen, de toekomst van hun kinderen, de kosten van de gezondheidszorg et cetera. Hier wil ik Bonis in bescherming nemen: het is buitengewoon kwalijk dat niemand binnen de PvdA aan deze wereldvreemde ambtenaar heeft uitgelegd waarvoor zij en de rest van de PvdA in de Kamer zitten.
En dan het derde argument:
‘3. Enigerlei substantiële opvang in Nederland van vluchtelingen uit Syrië bleek evenzeer taboe.’ Het gaat om miljoenen mensen, en die moeten in hun eigen regio worden opgevangen. Het zijn geen politieke vluchtelingen, maar oorlogsvluchtelingen.
Druppel
Een additioneel argument: ‘De invloed die ik als Kamerlid op deze besluiten heb kunnen uitoefenen, is in mijn eigen visie ontoereikend geweest. De druppel die de emmer deed overlopen, was het verloop van het debat over het burgerinitiatief ‘Sloop de Muur’ op 12 juni.’
Wellicht begrijpt Bonis dat de burgeroorlog in Syrië de gruwelijkste ellende van het Midden-Oosten is, en toch zit zij met de Israëlisch veiligheidsmuur in haar maag.
Mislukt
Wat heeft zij tegen Israël? Ze komt er steeds op terug, alsof de Israëlische muur het grootste probleem van het Midden-Oosten is. Was dat haar armoedige missie in de Kamer? Gelukkig dat deze missie is mislukt.
De brief van Bonis is niet een brief van een PvdA’er. Zij is voor een verkeerde partij in de Kamer gekomen. Dat kan gebeuren, als de PvdA-top niet oplet.
Bonis hoort thuis bij de SP. Maar dat kan niet, omdat zij te kapitalistisch en te chique is. Zij hoort thuis bij D66, de ambtenarenpartij.
Alexander Pechtold, ga erop af, nog een lid erbij! Wel moet ik je waarschuwen: deze mevrouw heeft geen idee hoe een parlementaire democratie werkt.
De tirannie van de zogenaamde ‘redelijkheid’ van de ambtenaren en hun krant (NRC-Handelsblad) moet niet worden verward met de parlementaire democratie en politiek in het algemeen.