Samsom deed tijdens de algemene politieke beschouwingen of hij de oppositie een beetje tegen elkaar kan uitspelen. In die luxe positie verkeert Samsom helemaal niet, hij heeft ze keihard nodig.
PvdA-leider Diederik Samsom begon zijn rede woensdag in de Tweede Kamer met een mooi citaat van oud-premier Willem Drees over realisme en idealisme.
Dat wekte de indruk dat hij water bij de rode wijn ging doen en het met de gematigde oppositie op een akkoordje zou gooien.
Dreigement
Maar dat bleek niet het geval. Alle suggesties van CDA en D66 wimpelde hij weg, al bleven ze het nog zo lang proberen. ‘Ik hou niet op met praten,’ zei Samsom, maar dat klonk als een dreigement.
Hij zei op alles: ‘Nee.’ Hij stond op het spreekgestoelte als de Lenin van de Lage Landen.
Steun
Het jaarlijkse begrotingsdebat bestaat voor een groot deel uit theater. Samsom was rolvast. Maar wat bereikt hij hiermee?
Door star vast te houden aan het eigen gelijk en CDA, D66 en ChristenUnie te bruuskeren, manoeuvreert Samsom de coalitie in een onmogelijke hoek.
Rutte II heeft de steun van die partijen dit najaar keihard nodig in de Eerste Kamer, anders zullen daar allerlei kabinetsplannen sneuvelen.
Luxe positie
Ook de breuk in de coalitie werd zichtbaar. Want waar Samsom van geen wijken wilde weten, toonde VVD-collega Halbe Zijlstra zich bereid tot zaken doen.
Samsom deed gisteren of hij de oppositiepartijen een beetje tegen elkaar kon uitspelen, maar in die luxe positie verkeert hij helemaal niet. Hij heeft ze keihard nodig.
De onverzettelijkheid van Samsom doet on-Nederlands aan. Hij versterkt slechts zijn imago als gelijkhebberige rode wijsneus. Had vadertje Drees nog geleefd, dan had hij het hoofdschuddend aangezien.