Natuurlijk, de deal die Fred Teeven in 2000 als officier van justitie sloot met een drugscrimineel, roept vragen op. Maar de Tweede Kamer zou er goed aan doen zich eerst te verdiepen in de feiten alvorens zich hijgerig op de zaak te storten.
Dat de Tweede Kamer zich donderdag in spoeddebat buigt over een deal die staatssecretaris Fred Teeven (VVD) van Veiligheid en Justitie in 2000 als officier van justitie sloot met drugscrimineel Cees Helman, zegt veel over de werkwijze en vooral over het geheugen van de politiek.
In 2002 is in de Kamer al uitvoerig over de zaak gesproken. De opgewonden parlementariërs wachten niet eerst het volledige antwoord van verantwoordelijk minister Ivo Opstelten (VVD) af, maar roepen de Kamer meteen plenair bijeen.
Luxemburgse rekeningen
De deal stamt uit een tijd dat crimefighters geregeld de grenzen van de wet opzochten. In overleg met plaatsvervangend hoofdofficier van justitie Ben Swagerman kwam Teeven een schikking overeen met Helman.
Die betaalde de staat 750.000 gulden en kreeg in ruil daarvoor circa 2 miljoen gulden op de rekening van een derde gestort. Dat geld stond op twee Luxemburgse rekeningen van Helman en had justitie laten ‘bevriezen’ omdat de herkomst onduidelijk was. Onderdeel van de deal was dat de fiscus niet zou worden geïnformeerd.
Geldend recht
Opstelten verwerpt de beschuldiging van witwassen en zegt dat de deal voldeed aan de regels. Dat is de kern van de zaak: de overeenkomst moet worden beoordeeld naar het geldend recht in die tijd.
Natuurlijk roept de overeenkomst vragen op. Waarom werd Helman niet over zijn verzwegen inkomsten aangeslagen door de fiscus en waarom kreeg hij geen boete? Wist de Kamer dat de fiscus erbuiten werd gehouden? Wat stond er van Helmans kant tegenover de deal?
Het zou verstandig zijn eerst de brief van Opstelten te lezen, waarin hij de kwestie uit de doeken doet – en dan pas over een spoeddebat te beslissen. Nu is het geplande debat over kindermishandeling en huiselijk geweld uitgesteld.