Het is niet voor het eerst dat gretig wordt beweerd, dat Geert Wilders zijn hand nu toch echt heeft overspeeld. Het is ook nu te vroeg voor de aanname dat het voorbij is met Wilders en de PVV.
Er is veel hypocrisie onder de mensen. Volksvertegenwoordigers stappen uit de PVV, naar eigen zeggen omdat ze niet kunnen leven met de aankondiging van Geert Wilders dat hij een Nederland met minder Marokkanen wil ‘regelen’. Alsof het nieuw voor hen was, dat Wilders liever minder Marokkanen in Nederland zou zien.
Verbaasd
Wilders zelf doet verbaasd over de ophef, terwijl hij de afgelopen weken willens en wetens zijn uitlatingen opdreef. Eerst was het nog een terloops ‘als het even kan wat minder Marokkanen’, later maakte hij er in opgevoerde versie de kern van zijn verkiezingstaal van. Om dan weer wegduikend te zeggen dat hij ‘criminele’ Marokkanen bedoelde.
Politici van andere partijen, concurrenten van Wilders dus, waren er op hun beurt als de kippen bij om in aansluiting op een ongekende mediahype te benadrukken dat zij aan de goede kant van de geschiedenis wensen te staan.
Overheidsbeleid
Intussen is het al veertig jaar overheidsbeleid om bij uitstek het aantal Marokkanen (en Turken) in Nederland in te perken. Eerst gingen de grenzen dicht voor arbeiders, specifiek uit die landen. Tien jaar geleden besloot een kabinet van CDA, VVD en D66 tot maatregelen, doelbewust gericht op het tegengaan van immigratie uit Marokko (en Turkije).
Die maatregelen bleven intact, ook toen PvdA en ChristenUnie regeerden. CDA, VVD, D66, PvdA en ChristenUnie willen dan misschien niet minder Marokkanen, maar meer willen ze er ook niet. En de SP wilde dertig jaar geleden Marokkanen en Turken al terugsturen. Veel politici die eerder de grenzen voor Oost-Europeanen openden kregen vervolgens spijt. Een Haagse PvdA-wethouder was de eerste die af wilde van de ‘tsunami’ van Oost-Europeanen. Die moesten op grond van hun nationaliteit, als groep gedefinieerd dus, worden geweerd en zo mogelijk teruggestuurd.
Eigendunk
Nederlandse Marokkanen benadrukken nu in de media dat hun ouders ‘het land hebben opgebouwd’ en dat ze zelf veelal hoogopgeleid en hardwerkend zijn. Ze verwijten Wilders hen ‘als groep’ weg te zetten, maar hun eigen groepsgewijs geformuleerde eigendunk is buiten proportie.
Die gaat er bovendien aan voorbij dat de Marokkaanse immigratie zeker ook tot onevenredig veel misdaad en uitkeringsgebruik heeft geleid.
Storm
Het heeft er intussen alle schijn van, dat de storm die Geert Wilders met zijn sarrende en provocerende uitspraken heeft uitgelokt, bijdraagt tot de ineenstorting van zijn beweging. Een slag om de arm is daarbij wel op zijn plaats, want collectieve tegenwind van andere politici en van media kan net zo goed als een steun in de rug uitpakken.
Dat heeft Pim Fortuyn in het voorjaar van 2002 laten zien, Wilders toont dat al sinds 2004. En rechtszaken tegen hem pakten voor Wilders eerder juist uit als een opsteker.
Er is niettemin een gerede kans, dat de partij van Wilders nog voor de Europese verkiezingen van 22 mei verder versplintert. Maar zelfs dat hoeft een goede uitslag voor de PVV bij die verkiezingen niet in de weg te staan. De ruim aanwezige eurosceptische stem kan immers nauwelijks ergens anders heen dan naar de PVV.