Insiders beschouwden Gerbrand Westveen als de beste saxofonist van Nederland. Zaterdag 22 augustus overleed hij, 62 jaar oud.
Als saxofonist en arrangeur was Gerbrand Westveen ongekend veelzijdig. Hij speelde in het Concertgebouworkest, in de jazzensembles van Willem Breuker en Nedly Elstak, in de popband van Fay Lovsky en Het Goede Doel. Ook schreef hij ruim zeshonderd arrangementen voor het Metropole Orkest en werkte voor artiesten als Chaka Khan, Gino Vanelli, Toots Thielemans en Mikis Theodorakis.
Fluitiste Esther Strumphler (58) repeteerde geregeld ’s ochtends met Westveen in het Metropole Orkest en kwam hem dan ’s middags weer tegen in de Wisseloord Studios als sessiemuzikant. ‘Gerbrand kon alles spelen en haalde uit elk genre de kern.’
Hij schreef arrangementen voor films, musicals van Joop van den Ende en grote popconcerten met orkest, zoals Symphonica in Rosso-concerten van Doe Maar.
Technisch
Candy Dulfer noemde hem ‘de saxprofessor van Nederland’ en vroeg zijn advies als ze een nieuwe saxofoon ging kopen. Ondanks zijn staat van dienst bleef Westveen bescheiden. Door een leveraandoening kon hij de laatste jaren minder werken. Westveen – getrouwd en vader van twee kinderen – overleed zaterdag 22 augustus, 62 jaar.
Westveen was de oudste van vijf kinderen. Zijn vader was banketbakker in Nieuwersluis en wilde van zijn gezin een soort familie Von Trapp maken: ieder kind leerde een ander instrument spelen. Westveen begon met piano en saxofoon en zou later ook klarinet en fluit leren spelen.
Omdat hij als jongen al radio’s in elkaar knutselde en technisch was aangelegd, koos Westveen voor een studie aan de Technische Universiteit in Delft. Na drie maanden stapte hij over naar het conservatorium in Amsterdam. Daar maakte hij zich sterk voor de introductie van lichte muziek.
Insiders beschouwden hem als de beste saxofonist van Nederland. Iedereen wilde hem hebben. In de studio was Westveen meestal in één opname klaar.
Speelbaar
Oud-dirigent Dick Bakker (68) van het Metropole Orkest werkte graag met Westveen als arrangeur. ‘Hij kon een simpele basistrack van een artiest omvormen voor een volledige orkestbezetting. Zijn arrangementen waren altijd goed speelbaar. Met respect voor het werk van de oorspronkelijke artiest voegde hij er veel aan toe.’
Zijn vrouw Mieke Bom (62) leerde hem kennen als gastdocent op het conservatorium in Groningen. ‘Ik moest een nummer van Chaka Khan zingen dat hij had gearrangeerd. Hij was een man van weinig woorden, maar gaf mij een compliment. Gerbrand was gedreven en gedisciplineerd in zijn werk, maar zijn gezin en familie stonden voor hem op de eerste plaats.’
Een betrokken vader, zegt dochter Esmée (20). ‘Dat gold voor mijn studie rechten en voor de danceproducties van mijn broer Maurits (Maurice West). Hij was rustig en heel zorgzaam: hij kookte elke dag. Over zijn werk was hij bescheiden, terwijl hij toch met en voor grote namen werkte.’
Elsevier nummer 37, 12 september 2015