Voormalige personeelsleden van het Witte Huis vertelden journalist Kate Andersen Brower over het leven achter de schermen van de presidenten en hun gezinnen. ‘Kamermeisjes vonden bloed op het kussen van Bill Clinton’.
Kate Andersen Brower
Werd geboren op 7 september 1980 in Washington D.C. Voor ze De residentie en haar daaropvolgende First Woman schreef, werkte ze bij CBS News, Fox News en schreef ze voor The New York Times, Vanity Fair, The Washington Post, Bloomberg News en Businessweek. De residentie belandde boven aan de bestsellerlijst van The New York Times. Andersen is getrouwd en heeft twee kinderen.
Een grote witte gevangenis – zo beschrijft een voormalige kok het Witte Huis in het boek De residentie. In die gevangenis werken meer dan honderd personeelsleden om het de president en zijn gezin naar de zin te maken. De Amerikaanse journalist Kate Andersen Brower interviewde gepensioneerde butlers, huisknechten, koks, kamermeisjes en een aantal voormalige bewoners van het Witte Huis.
Dat leverde grappige anekdotes op, over de zoektocht naar de hamsters van Caroline Kennedy en over sportwedstrijdjes tussen George Bush senior en zijn butlers. Ook hoorde ze dramatische details over de Monica Lewinsky-affaire.
Kamermeisjes roddelden over de tranen van Hillary Clinton en over haar echtgenoot Bill die op de bank sliep. De gesprekken met voormalig personeel geven een niet eerder vertoond beeld van de presidenten en hun gezinnen.
De totstandkoming van De residentie
Kate Andersen Brower (1980) werkte als Witte Huis-correspondent voor Bloomberg News, het nieuwsagentschap waarvoor ze voornamelijk politieke verhalen schreef. ‘Ik raakte geïnspireerd door de Britse televisieserie Downton Abbey, waarin de belevenissen van een adellijke familie en hun personeel centraal staan. Het deed me fantaseren over de verhouding tussen de bedienden en de bewoners van het Witte Huis.’
Omdat het huidige personeel onder geen beding mag praten over het wel en wee binnen de muren van het presidentiële onderkomen, zocht de journalist naar oud-personeelsleden. Het kostte behoorlijk wat overtuigingskracht om hen aan de praat te krijgen. ‘Dat was zeker het moeilijkste onderdeel van het schrijven van mijn boek,’ vertelt Brower. ‘De meeste personeelsleden praten nog altijd met een bepaalde voorzichtigheid en gedienstigheid over de presidenten voor wie zij werkten.’
De journalist stond geregeld met oud-personeelsleden in de rij voor Georgetown Cupcakes, de populairste (en duurste) plek in Washington om versierde cakejes te kopen. ‘Het was een goede binnenkomer. En ik denk dat het hielp dat ik zwanger was. Dat maakte het vast moeilijker om “nee” tegen me te zeggen.’
Spelletjes met het personeel
Hoe geliefd of ongeliefd de presidenten bij het Amerikaanse volk ook waren, het personeel hield er zo hun eigen voorkeuren op na. ‘De familie Bush senior was met afstand het populairst,’ vertelt Brower. ‘Al voordat ze het Witte Huis betrokken, waren zij gewend aan een bepaalde vorm van luxe. Daarom voelden ze zich prima op hun gemak met honderd man personeel.’
De oud-personeelsleden spraken met weemoed over de familie. ‘Ze gingen heel vertrouwd met elkaar om, bijna als familie.’ Bush deed met zijn butlers wedstrijdjes ‘horseshoe’, waarbij je hoefijzers om een paal gooit. Barbara Bush is nog altijd bevriend met een paar bedienden. ‘Bij het overlijden van de vader van een van de personeelsleden kwam het eerste telefoontje om te condoleren van Bush senior,’ aldus Brower.
Hoe gezellig dat ook klinkt, die vertrouwensband kostte een personeelslid uiteindelijk wel zijn baan. ‘Toen de Clintons het Witte Huis hadden betrokken, belde Barbara Bush eens naar Chris Emery, hoofd van de huishouding, en vroeg hem om hulp met haar computer. Al snel kreeg Hillary Clinton daar lucht van. Zij ontsloeg hem omdat hij volgens haar een vertrouwensregel schond. Hij behoorde alleen de first lady te bedienen.’
Clintons waren nadrukkelijk aanwezig, met als climax de Lewinsky-affaire
De Clintons drukten op verschillende manieren hun stempel op het leven in het Witte Huis. ‘Voordat de Clintons in het Witte Huis woonden, werden alle inkomende telefoontjes gescreend. Wie naar buiten wilde bellen, liet zich doorverbinden door een bediende. Hillary maakte daar een eind aan. Zij wilde alles zelf in de hand hebben,’ aldus Brower.
Veel personeelsleden noemden haar afstandelijk. Toch leefden ze met haar mee tijdens de Lewinsky-affaire: het breed uitgemeten overspel van president Bill Clinton met stagiaire Monica Lewinsky. ‘Volgens een voormalig hoofd van de voorraadkamer sliep Bill Clinton een aantal maanden op een bank in een kamer naast hun slaapkamer en vlogen er veel scheldwoorden over en weer,’ vertelt Brower. ‘Kamermeisjes vonden bloed op het kussen van Bill. Hillary zou hem met een boek hebben bewerkt.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Wat Brower het meest bijbleef, is een verhaal van een voormalig hoofd van huishouding. ‘In de Lewinsky-periode wilde Hillary heel graag alleen aan het zwembad zitten. Dat klinkt misschien simpel, maar met honderd man personeel in huis ben je nooit alleen. Ze vroeg het hoofd van de huishouding of hij dat alsjeblieft voor haar kon regelen. Het kostte hem naar eigen zeggen veel moeite om personeelsleden van hun post te halen, maar toen had Hillary ook even tijd alleen. Ze heeft hem daar uitgebreid voor bedankt.’
Gouden kooi
Het voorbeeld illustreert volgens Brower de soms beklemmende sfeer in het Witte Huis. ‘Het is als een gouden kooi.’ Het boek biedt ook luchtigere anekdotes over de tijd van de affaire. ‘Een voormalige chef-kok vertelde dat hij in die periode heel veel mokkataarten maakte, het lievelingstoetje van Hillary.’
De Clintons maakten het behoorlijk bont, maar van alle presidenten heeft Lyndon Johnson de meeste indruk gemaakt. ‘Hij maakte er een gewoonte van om het personeel rapportcijfers te geven voor alles wat ze deden,’ vertelt Brower. ‘En hij wilde dat zij hem ook cijfers gaven.’
Zijn veeleisendheid leverde een loodgieter een burn-out op. ‘Zes jaar lang liet hij een loodgieter werken aan zijn douche, die moest bestaan uit verschillende sproeiers waarvan er een op zijn edele delen gericht moest zijn. De waterstralen moesten precies de juiste druk en temperatuur hebben. De loodgieter liet nieuwe leidingen aanleggen en installeerde vier nieuwe pompen. Tevergeefs, de president bleef ontevreden.’
Wennen voor de Obama’s
En de Obama’s? ‘Die voelden zich flink ongemakkelijk bij al dat personeel,’ vertelt Brower. ‘Ze waren die decadentie niet gewend en hielden het personeel op afstand.’ Michelle Obama noemde het Witte Huis nadrukkelijk ‘een huis, maar geen thuis’.
Vooral voor de Afro-Amerikaanse bedienden was hun aantreden een onvergetelijk moment. ‘Onder het personeel zijn veel Afro-Amerikanen en zij waren geëmotioneerd om de eerste zwarte president te mogen dienen.’ Verscheidene personeelsleden vertelden over de avond na de inauguratie. ‘Barack en Michelle trokken hun feestkleren uit en dansten door het Witte Huis op de beat van Mary J. Blige’s Real Love.’
Volgens Brower hechtte Michelle meer dan andere first ladies waarde aan de privacy van haar gezin. ‘De tweede verdieping werd altijd gebruikt als briefing room. Elke dag lag er een agenda-overzicht klaar waarin de lopende zaken stonden beschreven. De president kon dat dan rustig op zijn kamer bekijken.
Dat wilde Michelle niet meer hebben. De tweede verdieping werd vanaf toen verboden terrein voor werk en was uitsluitend voor de familie,’ vertelt Brower. Nog een klein, maar opvallend detail: Michelle is de eerste first lady die zelf de lichten uitdoet. ‘Tot dan toe een taak van het personeel. Maar zij wilde dat zelf doen, om nog een beetje het gevoel te hebben dat het huis van haar was.’
En Trump?
De geïnterviewden werken niet meer in het Witte Huis, maar voelen zich desondanks nog steeds verbonden met de ‘familie’ die het personeel vormt. Iedereen keek gespannen uit naar 2017. ‘Het personeel hoopte dat Hillary zou winnen,’ zegt Brower. ‘Ze wisten wat ze aan haar zouden hebben. Voor Donald Trump waren ze een beetje bang. Hij leek nogal onstuimig.’ Reden te meer voor een vervolg op De residentie.