De nieuwste film in de Mission Impossible-reeks heeft iets wat eerdere films misten: Tom Cruise kan bijna om zichzelf lachen en vooral dat maakt Fallout verrukkelijk.
Voor de liefhebber van James Bond of Jason Bourne is het probleem niet dat hij zo lang moet wachten, hoewel de jaren tussen Skyfall (2015) en de nieuwe Bond (eind 2019) ons op de proef stellen. Het punt is dat die filmseries onvergeeflijk zwakke plekken kennen. Ik bedoel: The Bourne Legacy met Jeremy Renner in plaats van Matt Damon was een straf. Timothy Dalton als Bond was zelfs voor aloude supporters als mijn vader moeilijk te verteren. Om over de onbetrouwbare kwaliteit van de Star Wars-reeks maar te zwijgen.
Meld je hier gratis aan voor de Amerika Update, de wekelijkse nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen over de Verenigde Staten. Elke vrijdag in je mailbox.
De wereld van Mission Impossible kent dit dilemma niet. Wie doet zijn eigen stunts op ronkende motoren, met gevaar voor eigen leven? Wie springt er schietend uit vliegtuigen? Wie sprint scènes lang met een verbeten, kundig gesloten mond en de wind in zijn perfecte haar? Juist: Tom Cruise (56) als Ethan Hunt, een superspion die altijd weer ‘ja’ zegt als een zelfvernietigend apparaat hem vertelt over ‘your mission, should you choose to accept it…‘
Vechtpartij in het herentoilet
Met Mission Impossible: Fallout doet Cruise zijn kunstje voor de zesde keer sinds 1996. Het is wederom een feest voor het oog. Cruise die zonder helm op een BMW tegen het Parijse verkeer in racet – alleen al dat is de toegangsprijs waard. De vechtpartij in een herentoilet, waar Cruise wordt bijgestaan door de imposante spierballen van Henry (Superman) Cavill als John Lark: boter bij de vis.
Inside Hollywood Diederik van Hoogstraten (1969) is lid van de Hollywood Foreign Press Association in Hollywood en stemt voor de Golden Globes. Hij bespreekt op deze plek elke week nieuwe films en series.
De debuutfilm zal altijd de beste zijn. Dat kan ook moeilijk anders, want Brian De Palma (Scarface) regisseerde en David Koep (Carlito’s Way) schreef het scenario. Wie herinnert zich niet hoe een zwetende Cruise, gehuld in een ingenieus heupharnas, centimeters boven de grond hing omdat Jean Reno hem niet kon houden?
Cruise neemt zichzelf minder serieus
Maar de nieuwe aflevering heeft iets wat de eerdere films misten. Cruise neemt zichzelf minder serieus naarmate hij ouder wordt. Hij grijnst meer, knipoogt bijna naar de camera, en lijkt zijn onwaarschijnlijke overlevingskunst zelf ook vrij onwaarschijnlijk te vinden. Zeker wanneer hij – zonder ooit een helikopter bestuurd te hebben – de schurken in een andere helikopter te slim af is tijdens een adembenemende, vliegende achtervolging die eindigt in een mega-crash gevolgd door een knokpartij op de rand van de afgrond. Dit alles – spoiler! – om te voorkomen dat de gewraakte terroristen aan atoombom tot ontploffing kunnen brengen.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Die sporen van zelfspot maken Fallout verrukkelijk vermaak. Subtiel geeft Hunt/Cruise aan dat hij, net als wij in de bios, beseft dat hij bizarre krachten bezit, als een superheld zonder hemelse vermogens die hem doen verdwijnen, krimpen of juist uit zijn pak doen barsten.
De film zit vernuftig in elkaar
De scenario’s van de Mission Impossible-films zijn niet het belangrijkste. We gaan om Cruise te zien schermen met slechteriken, wederom geflankeerd door zijn buddies Simon Pegg en Ving Rhames. De stoere mooie vrouwen in de wereld van Ethan Hunt zijn evenmin een straf: Rebecca Ferguson keert terug, Vanessa Kirby (The Crown) duikt op als de vervaarlijke White Widow, die goed met messen overweg kan.
Maar het script van deze film zit vernuftig in elkaar, zodat de tweeënhalf uur die het avontuur duurt voorbij vliegen. Net als in de oorspronkelijke tv-serie uit de jaren zestig draait het allemaal om de crypto-overheidsdienst genaamd Impossible Missions Force, die onmogelijke opdrachten krijgt. Het kwaad bestrijden of zelf voorkomen, daar komt het wel op neer.
Met zijn handlangers en dwarsgezeten door de CIA moet Hunt een complex terreurplot zien te ontmantelen. Zo komt hij via soms krankzinnige, soms geestige actiescènes in Londen en Parijs terecht in Kasjmir. Wat de rauwe vechtfilm ook luchtig maakt, zijn de adem-maar-weer-rustig-momenten tussen de angstaanjagende actie door. Die epische vechtscène tussen Cruise, Cavill en een pure bad guy met Bruce Lee-achtige talenten is direct een klassieker geworden.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Dat komt óók door de choreografie en stilering van knappe mannenlijven en spetterend bloed op maagdelijk witte tegels in de wc. En door de homo-erotische lading van deze en andere scènes. ‘Zoals een dans van Astaire en Rogers is het alleen maar flirterig,’ merkte The New York Times al op. Maar dat er in een film van Cruise – hij is tevens producent van de reeks – spottend kan worden gespeeld met het idee van homoseksualiteit is een doorbraak. Te meer omdat Cruise zich natuurlijk bewust is van de eeuwige geruchten over zijn eigen geaardheid.
Tom Cruise is een mysterie
De acteur praat zelden met de pers. Hij heeft er geen zin in, en om zijn films te verkopen is het niet nodig om goede kritieken en vele miljoenen te verdienen. Zo is Cruise een mysterie, wat weer bijdraagt aan het genot van Fallout: hij geeft als de oudere, inmiddels licht-gerimpelde, nog altijd hyper-menselijke Hunt meer bloot dan we in jaren van hem hebben gehoord
Op de filmwebsite Rotten Tomatoes krijgt de film een uitmuntende score van publiek en recensenten. Cruise doet het met zijn kwaliteitsserie gewoon beter dan concurrenten als Bourne en Bond. Gaat dat zien, zegt onder meer de Canadese krant Globe and Mail met een treffende omschrijving: ‘De meest opwindende, vermakelijke, stand-on-your-feet-this-is-bananas blockbuster in de recente geschiedenis.’
Mission Impossible: Fallout, geregisseerd door Christopher McQuarrie, draait nu in de bioscoop.