Everything is bigger in Texas. Van het eten tot de auto’s – alles is er enorm. Texas zelf is ook reusachtig. Als je de staat op West-Europa zou leggen, liggen zowel Londen als Barcelona binnen de grenzen.
Dallas
4 juli, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsdag, was de dag van onze aankomst. Gelukkig landden we rond twee uur in de middag, nog voordat het festijn zou beginnen, en werden we niet uit de lucht geschoten door een iets te enthousiaste Amerikaan met een iets te grote vuurpijl. Onze Uber-chauffeur (neem nooit een taxi, veel te duur) heette Scott en was gepast verkleed als de Amerikaanse vlag.
Texaanse steden verschillen erg van elkaar. Er zijn enkele indrukwekkende, open en aantrekkelijke steden, maar vooral veel volgebouwde, sfeerloze betonjungles. Dallas hoort bij de laatste groep. Geen probleem, want het is slechts het startpunt van de reis, waar we alleen de eerste en laatste paar dagen zullen vertoeven.
Meld je hier gratis aan voor de Amerika Update, de wekelijkse nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen over de Verenigde Staten. Elke vrijdag in je mailbox.
Een van de belangrijkste gebeurtenissen in Amerika in de twintigste eeuw, de moord op president John F. Kennedy in 1963, speelde zich af in Dallas. Het Kennedy Memorial is een logische bezienswaardigheid om te bezoeken, maar de Texanen lijken niet echt hun best te hebben gedaan voor de president. Het gedenkteken is een grote open kubus van cementblokken met dito uitleg waarmee we de lezer niet zullen vervelen.
De volgende bestemming was gerelateerd aan een recentere schietpartij (puur toeval) in 2016. Ex-militair en BLM-activist Micah Johnson opende in dat jaar vlakbij El Centro College het vuur op agenten. Hierbij vielen zes doden. Het College was vlak bij Kennedy’s monument, dus besloten we er een kijkje te nemen. Gek genoeg geen cementen kubus hier, of zelfs maar een klein gedenkteken voor deze tragedie. De schietpartij was het dodelijkste incident voor de Amerikaanse politie sinds de aanslagen van 9/11 en het was de eerste keer dat de politie een robot gebruikte om een verdachte te doden. De ironie wil dat aan het voertuig dat bommen onschadelijk dient te maken, een bom werd bevestigd.
We besloten het thema ‘schietpartijen’ voort te zetten met een eigen poging – op de schietbaan. Het schieten begon met een nuttige maar korte veiligheidsles, waarin het herladen en richten van een Glock 17 werd uitgelegd. Dat er uiteindelijk met een M16 zou worden geschoten, maakte volgens de instructeur niet uit, ze werkten namelijk ‘ongeveer hetzelfde’. Met een misplaatst vertrouwen in ons vermogen om behoedzaam om te gaan met een geweer, verliet de instructeur de ruimte. Het leegschieten van het geweer lukte, het herladen was helaas lastiger. Hier was de hulp van een omstander en de teruggeroepen instructeur voor nodig. Zes magazijnen later was het schieten voorbij.
Houston
Een andere grote Texaanse stad op onze route was Houston, door meerdere barmannen en Uber-chauffeurs beschreven als: ‘Dallas, maar dan minder leuk.’ Reden genoeg om Houston alleen als pitstop voor het avondeten te gebruiken. Slapen kan ook in een tentje buiten de stad.
Austin
Tegenover elke lelijke stad in Texas is er ook een mooie. Austin bleek niet alleen de beste stad van Texas, maar van de hele reis. Time Magazine, zakenblad Forbes en mediabedrijf U.S. News & World Report zijn het ermee eens: ze plaatsten Austin de laatste jaren in de top-drie van beste steden van Amerika. Volgens een jaarlijks FBI-rapport is Austin tevens een van de veiligste grote steden van het land.
Waarom Austin zo’n leuke stad is, is lastig te zeggen. Misschien heeft de University of Texas er iets mee te maken. Er lijken meer rustige studenten over straat te lopen dan gehaaste mannen in pakken. Misschien komt het door de natuur die Austin omringt, en die ervoor zorgt dat Austin niet een eindeloze agglomeratie van steden en voorsteden is, zoals Dallas. Misschien is het de film- en live-muziektraditie van de stad. Het gerenommeerde Austin City Limits-muziekfestival speelt zich er elk jaar af, net als het grote filmfestival South by Southwest – vernoemd naar Alfred Hitchcocks film North by Northwest uit 1959. Misschien is het de combinatie van al die elementen.
De eerste plek die we bezochten, was het Capitool van Texas. ‘State Capitols’ – de gebouwen waarin zetels van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat in een staat zijn gehuisvest – vormen een gratis museum dat ook een bezoek aan het parlement van de staat mogelijk maakt. Het Capitool in Austin is bekleed met rood graniet, gedoneerd door de eigenaren van de Granietberg ten noordwesten van Austin – een vrij inspiratieloze naam.
Na een late lunch in de Duitse bierhal Scholz Garden zagen we met plezier hoe het door de Amerikanen gesteunde Engelse elftale verloor van Kroatië. De brede steun voor Engeland onder de Amerikanen was opmerkelijk. Het deed denken aan de grootste landverrader Benedict Arnold, die tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog de Britten steunde. Hoe het ook zij, het was tijd om onze spullen te droppen bij het studentenhuis waar we verbleven en weer te gaan eten.
De beste keuken in deze regio is de Tex-Mex-keuken, een combinatie van Texaans en Mexicaans eten. Texas Chili Parlor werd ondanks het nogal vervallen uiterlijk onze keuze. Het eten was heerlijk. De Steak & Enchilada Combo kostte net $ 8, nog geen € 7, en was zo veel dat je er eigenlijk twee dagen op zou kunnen overleven, maar omdat het zo goed smaakt je het toch maar in een keer opeet. Het verstand dat de Texanen hebben van vlees is een goede combinatie met de specerijen en pepers van Mexico.
Aangezien er maar een dag en nacht in Austin besteed zou worden, was het uittesten van de officiële slogan van Austin (“The Live Music Capital of the World”) een logische keuze. Dit kan het best gedaan worden op Sixth Street, dat is volgebouwd met ruime kroegen, bars, clubs, podia en comedycafés. Hoewel het een woensdagavond was, bleek er toch veel open te zijn. Hoffbrau, zowel een steakhouse als grote bar met een buitenplek waar een paar countryzangers muziek speelden, werd onze keuze. Sixth Street is een aparte ervaring, een lange straat in het centrum, omringd door hoge gebouwen maar toch gevuld met grote buitenpodia. Zonder twijfel de beste attractie in het mooie Austin.
San Antonio
Van de tien grootste steden in de VS (waarin Texas drie keer vertegenwoordigd is met Dallas, Houston en San Antonio, en met Austin op een respectabele nummer elf), is San Antonio met ruim 1.500.000 inwoners de snelst groeiende. Spaanstaligen zijn de grootste en tevens snelstgroeiende groep in de stad, met al 63 procent van de bevolking. Daarnaast is het de zuidelijkste grote stad in Texas.
De bekendste bezienswaardigheid in San Antonio is de Álamo. De Álamo is een katholiek gebouw in San Antonio, waarin de beroemdste slag van de Texaanse Onafhankelijkheidsoorlog is gevochten. Hier vochten in 1836 tussen de 185 en 260 Texanen tegen 1.800 Mexicaanse soldaten. De Mexicanen wonnen uiteindelijk van de Texanen, die allemaal tot de dood bleven vechten, maar niet zonder een groot eigen slachtofferaantal. Het doet denken aan een Texaanse versie van de bekende slag bij Thermopylae. De hedendaagse Álamo is een vrij simpel gebouw, gevuld met zo’n groot aantal toeristen dat zelfs de Texanen uit 1836 ze niet zouden kunnen tegenhouden.
Een andere leuke, maar ook drukke plek in de stad is de San Antonio River Walk. De San Antoniorivier loopt recht door de stad met aan beide kanten een ruime boulevard. Aan deze boulevard zijn tal van restaurants, winkels, bars en ateliers gevestigd. Ook de Pearl Brewery in het zuidwesten van de stad is een aangename plek, waarin je je gemakkelijk een grote bierproeverij tijdens de lunch kunt laten aanpraten, die je dag aanzienlijk zal verkorten.
Big Bend National Park
Big Bend National Park was de eerste op het lijstje van nationale parken. Het park ligt in het verre zuidwesten van Texas aan de grens van Mexico en is iets groter dan Luxemburg. Helaas lag het park ongeveer acht uur rijden van San Antonio. Tussen Big Bend en San Antonio is er vooral heel veel leegte. De weinige dorpjes die er zijn, hebben vaak maar enkele honderden inwoners en liggen tientallen, of honderden kilometers uit elkaar. Een voor Nederland onvoorstelbare werkelijkheid.
Aangezien er toch geluncht moet worden op een dag, besloten we in een van deze dorpjes te stoppen. In de Live Oak Drive Thru in Uvalde zat slechts één andere klant, die ons vroeg waar we vandaan kwamen. ‘Nederland,’ antwoordden we, wat hij niet leek te begrepen. ‘Hollandia’ deed een bel rinkelen bij de man, die ons vervolgens vroeg wat we in vredesnaam hier deden. Zijn toch vrij enthousiaste verbazing werd gedeeld met de kok en eigenaar, die ons een rondleiding door de kleine eettent gaf en krantenartikelen over het door zijn restaurantje gewonnen prijzen in onze handen drukte. Nadat hij twee ‘gorditas’ op tafel zette, bleken de prijzen verdiend. Een gordita is een verzameling van vlees, kaas, groenten en pittige salsa, omringd door een dik soort tortilla en vervolgens gebakken in een pan. De beste lunch van de reis.
Eenmaal aangekomen in Big Bend rond een uur of 21:00, werd de slogan van het park meteen duidelijk. ‘Half the park is after dark,’ stond er op de posters. Door de afgelegen locatie is Big Bend, behalve Hawaii, vrijwel de beste plek om de volledige sterrenhemel te bekijken. De complete afwezigheid van lichtvervuiling maakte het mogelijk om wat leek als het hele universum te zien. De Melkweg blijkt te bestaan, en je kunt het zien in Big Bend National Park.
Het is lastig om teveel tijd te besteden in Big Bend, maar in drie dagen kan een goed gedeelte worden bezocht. In Big Bend zijn veel wandelroutes door kloven, bergen, heuvels, vlaktes en de Rio Granderivier. Er zijn zwarte beren, bergleeuwen, navelzwijnen, herten, wangzakmuizen en ontelbaar andere diersoorten. Ondanks het woestijnklimaat zijn er veel soort planten, bloemen en cactussen waarvan wellicht de Fouquieria Splendens, of de ocotillo, de mooiste is. De ocotillo is een soort plant-cactus hybride met meerdere stengels waarvan de langste een hoogte van tien meter kan bereiken.
Een mooie wandelroute in Big Bend is de Lost Mine Trail, dat na zo’n zeven kilometer eindigt boven op de Chisosbergen. Vanuit hier heb je een uitzicht over het park van vele tientallen kilometers in elke richting. Ook is dit een vrij rustig plekje. Door de afgelegen locatie heeft Big Bend relatief weinig jaarlijkse bezoekers, 440.000 in 2017. Ter vergelijking heeft het nauwelijks grotere Grand Canyon National Park meer dan zes miljoen bezoekers per jaar. Mocht je ooit in de buurt zijn van Big Bend – laten we zeggen binnen een straal van duizend kilometer – dan is een bezoek bijna een vereiste.
El Paso
De laatste stop in Texas was El Paso, gelegen in het verre westen tussen Mexico en New Mexico. El Paso is in werkelijkheid de Amerikaanse helft van een grotere stad, waarvan Juárez de Mexicaanse kant is. Het grenshek loopt recht door de stad en de regio staat bekend om de drugsmokkel en kartelgeweld. Een Uber-chauffeur in San Antonio was dan ook erg verbaasd over ons vooringenomen bezoek aan El Paso. ‘De enige mensen die ik ken die naar El Paso gaan, zijn militairen,’ vertelde hij. We besloten om er alleen te lunchen en te stoppen voor een enkel merkwaardig uitzicht in de stad.
Zo’n honderd jaar geleden schreef een Mexicaanse priester in grote witte letters op een berg boven een sloppenwijk in Juárez de volgende woorden: ‘La Biblia es la verdad. Leela.’ Deze tekst, vertaald als ‘De Bijbel is de waarheid. Lees het’ kun je vanuit El Paso zien. Door een verrekijker kan de tekst duidelijk worden gelezen en gefotografeerd. Het is een bijzonder detail in deze door drugsgeweld geteisterde plek.