‘America first’ en ‘the American dream’ zijn twee beroemde Amerikaanse uitspraken. Maar wanneer zijn ze ontstaan? En betekenen ze nu iets anders dan vroeger?
Twee botsende leuzen
Het gros van de geschiedenisboeken behandelt een persoon, een plek, een beweging of een gebeurtenis. De Britse hoogleraar Sarah Churchwell kiest voor een andere benadering in Behold, America (2018). Ze onderzoekt de oorsprong en de geschiedenis van twee spreuken: America First en the American dream. Haar tijdsspanne bedraagt grofweg 1900-1940, en de laatste twee jaar. Donald Trumps adoptie van America first lijkt de katalysator voor Churchwells boek.
Meld je hier gratis aan voor de Amerika Update, de wekelijkse nieuwsbrief met de laatste ontwikkelingen over de Verenigde Staten. Elke vrijdag in je mailbox.
Als we aan the American dream denken, komt vaak het Amerikaanse ideaal van (potentieel) economisch gewin, los van sociale stand, naar boven. Het is de alleenstaande vader in The Pursuit of Happyness (2006) die eerst dakloos is, maar door hard werk rijk wordt. En ook de autobiografie van Benjamin Franklin (1791) en de gedachte achter Barack Obama’s slogan ‘Yes we can’ uiten de idealen van the American dream. Churchwell volgt het gebruik van de slogan en hoe hij vanaf de jaren twintig een vergelijkbare betekenis kreeg als die hij nu heeft. Ze laat de verandering van de uitspraak van meer politiek en ideologisch tot de hedendaagse economische nadruk zien. The American dream is uiteindelijk een meer inclusieve leus: het principe stond voor iedereen open.
Churchwell zet America first hier tegen af. Ze presenteert hem als een meer exclusieve uitspraak: Amerika op één en Amerikanen zijn een meer besloten clubje, vaak gebaseerd op ras. In de jaren twintig en dertig werd de uitspraak door vooral politici als verkiezingskreet gebruikt. Zowel presidenten als lokale politici omarmden de term. Churchwell verbindt de leus met isolationisme, nationalisme en soms zelfs racisme. De Ku Klux Klan vervult de rol van de centrale antagonist in Behold, America. Want zij interpreteerden America first eerder als Americans first. En dan niet de zwarte, Spaanstalige of Aziatische Amerikanen, maar de blanke Amerikanen van Noord-Europese afkomst.
Grondig onderzoek
Churchwell biedt niet per se een uniek, nieuw inzicht. Wat haar boek wél levert, is grondig historiografisch onderzoek. Artikelen van The New York Times tot de regionale krant in Des Moines, Iowa haalt Churchwell aan. Hierdoor krijg je een goed inzicht in de populariteit van de twee leuzen.
Ook bespreekt Churchwell radio-uitzendingen, (politieke) bijeenkomsten, verkiezingen en campagnes. En ze gaat in op de invloeden van the American dream en America first op Amerikaanse literatuur. Zo zijn de waarden die de uitspraken representeren, beschreven (en bekritiseerd) in boeken als Of Mice and Men (1937) van John Steinbeck en The Great Gatsby (1925) van F. Scott Fitzgerald.
Trump
Churchwell eindigt haar onderzoek vrij abrupt in 1941 met Charles Lindbergh en de Amerikaanse fascisten. Ze schrijft dat America first en the American dream wel gewoon door ontwikkelden, maar vat zelf de volgende acht decennia in ongeveer één pagina samen. Hierna komt ze uit bij waarover ze echt lijkt te willen schrijven: het verwerpelijke gedachtegoed van Donald Trump. De vlugge brug tussen Lindbergh en Trump is vrij doorzichtig. Een terugkerend verhaaltje over de vader van de president, Fred Trump – die ze aan de Ku Klux Klan probeert te verbinden – werd door de The Economist terecht ‘oppervlakkig’ genoemd. Het bezwaarlijkste is wellicht Churchwells beschuldiging van het omarmen van eugenetica door Trump, waarmee ze hem via America first met de Ku Klux Klan probeert te verbinden. Het bewijs voor de beschuldiging is Trumps uitspraak in een CNN-interview: ‘Well I think I was born with the drive for success because I have a certain gene. I am a gene believer.‘ Lees Behold, America voor wat het is: een diepgaand en wetenswaardig onderzoek, maar sterk ideologisch getint.