Op de laatste dag van de Democratische Conventie werd presidentskandidaat Kamala Harris gekroond als leider van een verenigde partij. Gaza bleek geen splijtzwam, humor is een nieuw wapen tegen Trump – en de Democraten vinden het geen probleem om zich daarbij te verlagen.
Het meest dreigende moment tijdens de Democratische Nationale Conventie deed zich voor op dag twee. De dag ervoor had een handjevol pro-Palestina-demonstranten het buitenste veiligheidscordon rondom het stadion doorbroken, waarna de politie een extra laag betonblokken aanbracht. In de flessenhals die zo ontstond, raakten dinsdagavond 20 augustus honderden mensen bekneld.
‘Ze zullen toch geen pepperspray gebruiken?’ zei een nerveuze conventieganger. Daarbij doelend op de schreeuwende ordebewaarders, die duidelijk niet getraind waren om een duwende en trekkende massa onder controle te houden. De siddering die door de menigte ging, kwam even gevaarlijk dicht bij het begin van een stormloop.
Pro-Palestijnse betogingen bij Democratische Conventie
Het liep met een sisser af, net zoals ook andere doemscenario’s deze week niet uitkwamen. In plaats van dat er chaos zou ontstaan – die sommige actiegroepen hadden aangekondigd, en in een enkel geval zelfs beloofd – bleven de meeste protesten vreedzaam. Dat lag ook aan de terughoudendheid van de politie, die wapenstok en traangas ongebruikt lieten – zelfs toen tientallen relschoppers zonder demonstratievergunning naar het Israëlische consulaat marcheerden om vlaggen te verbranden en politieauto’s te bekladden.
Ook intern bleek de Gaza-oorlog, in elk geval in het openbaar, geen splijtzwam. Zelfs het linkse Congreslid Alexandria Ocasio-Cortez, die eerder dit jaar nog eiste dat president Joe Biden alle militaire hulp aan Israël opschortte vanwege de ‘zich ontvouwende genocide’ in Gaza, ging maandagavond 19 augustus in haar speech niet verder dan een pleidooi voor een staakt-het-vuren en een veilige terugkeer van de Israëlische gijzelaars. In zijn afscheidsspeech deed Biden even later op zijn beurt water bij de wijn, door te stellen dat de naar Chicago afgereisde demonstranten ‘een punt’ hadden.
‘Zou je J.D. Vance je gezin toevertrouwen?’
Dat geeft de Democraten donderdagavond 22 augustus alle gelegenheid om hun feestje op passende wijze af te sluiten. Het merendeel van de afgevaardigden is in het wit gekleed: een eerbetoon aan de voor het vrouwenstemrecht strijdende suffragettes, die dezelfde kleur droegen.
Ook op de laatste conventiedag gebruiken de sprekers humor om Trump klein te maken en Harris presidentieel af te laten steken. Zo nemen ze nadrukkelijk afstand van hun eerdere, door voormalig first lady Michelle Obama gepredikte motto ‘When they go low, we go high’ – ‘Als zij zich verlagen, dan rijzen wij erboven’ – dat tegen een man als Donald Trump duidelijk niet heeft gewerkt.
‘Wat is toch die rare obsessie met publieksgroottes?’ had oud-president Barack Obama zich eerder deze week al afgevraagd, terwijl hij met een handgebaar suggereerde dat Trumps fixatie wellicht een diepere reden heeft.
‘Zou jij J.D. Vance je gezin toevertrouwen?’ doet Senator Elizabeth Warren uit Massachusetts daar vanavond een schepje bovenop. ‘Ik zou hem hem niet eens mijn bank toevertrouwen’ – een met hoongelach ontvangen verwijzing naar een bizar en hardnekkig internetgerucht dat Trumps running mate seks zou hebben gehad met zijn sofa.
En met betrekking tot de Republikeinse anti-Trumpgroep ‘Republicans for Kamala’ geeft komiek D.L. Hughley Trump nog een trap na: ‘Nu weet jij eens hoe het voelt om verlaten te worden voor een jongere vrouw.’
Kamala Harris vertelde waar ze voor staat
Verwelkomd door een oorverdovend gejuich en een staande ovatie van 3 minuten, komt Kamala Harris rond half 10 ’s avonds het podium op. Niet in een wit, maar in een zwart mantelpak. Een duidelijke hint dat ze hier niet is om het glazen plafond te breken, zoals Hillary Clinton zich acht jaar geleden als eerste vrouwelijke presidentskandidaat nog presenteerde, en zoals Harris zelf nog in haar introductievideo verwoordde: ‘Soms houden mensen de deur voor je open en soms niet. En als dat zo is, dan moet je die fucking deur intrappen.’
In haar acceptatiespeech vertelt Harris over haar bescheiden afkomst: ‘Van het armenhuis naar het Witte Huis.’ Ook zet ze de erfenis van Trump, zoals het afbreken van het recht op abortus en de gewelddadige bestorming van het Capitool, af tegen het Amerika dat zij voorstaat: een land van ‘vrijheid, compassie, waardigheid, eerlijkheid en eindeloze mogelijkheden’. Maar ze krijgt pas echt de handen op elkaar als ze belooft dat Israël altijd de middelen zal hebben om zich te verdedigen, terwijl ze er alles aan zal doen om de Palestijnen het recht te geven op ‘waardigheid, veiligheid, vrijheid en zelfbeschikking’.
Buiten het stadion maakt een bonte verzameling pro-Palestina-demonstranten voor de laatste keer haar onmin duidelijk. De groep wordt gescheiden van de vertrekkende conventiegangers door uit Washington ingevlogen agenten, die normaliter het Capitool bewaken. Hun helmen en wapenschilden liggen, buiten het zicht, op de stoep uitgestald. Voor het geval dat.