Feestelijk en overrompelend ‘Moulin Rouge!’ is leuke theatervertaling van romantische Parijse film

Moulin Rouge! biedt een prachtige filmvertolking naar de planken.

Tal van musicals zijn succesvol verfilmd. West Side Story, Jesus Christ Superstar en Mamma Mia! zijn slechts drie voorbeelden. De omgekeerde weg kan ook worden bewandeld. Stage Entertainment brengt dit jaar twee theatrale bewerkingen van muzikale films op de planken. Vanaf juni valt in het AFAS Circustheater in Scheveningen Frozen de musical te zien. Een vooral visueel sterke versie van het ijzige, maar aandoenlijke filmsprookje van Disney over de zusjes Anna en Elsa. Met prachtige decors, projecties en lichttechnieken.

Voor Moulin Rouge! De musical, die op 19 september in het Utrechtse Beatrix Theater zijn première beleefde, vormt een film uit 2001 de basis. De Australische regisseur en scenarist Baz Luhrmann liet Nicole Kidman en Ewan McGregor gloriëren als sprankelend liefdespaar in een barok spektakel dat zich afspeelt in Parijs aan het eind van de negentiende eeuw. Hij, Christian, is een jonge gelukzoeker die in de ban raakt van de courtisane Satine, die haar verliefdheid probeert te onderdrukken, omdat ze om financiële redenen een rijke hertog moet behagen.

Feestelijk en overrompelend

Luhrmann toonde zich duidelijk geïnspireerd door klassieke opera’s. Wie Puccini’s La bohème kent, weet dat het gekuch van Satine een voorteken betekent van een ellendig einde. Maar de muziek is heel modern. Moulin Rouge! behoort tot het genre van de jukeboxmusical, met bekende popnummers die in dit geval vernuftig in het verhaal zijn vervlochten. Your Song van Elton John in duetvorm vormt zonder meer het muzikale hoogtepunt. Daarnaast zorgt een reeks hits, van The Rolling Stones tot Lady Gaga, voor opwindend muzikaal vertier. In het Engels, want anders dan in Duitsland zijn de liedjes in Nederland niet vertaald.

Minpuntjes zijn makkelijk aan te wijzen. Hoofdrolspeelster Keoma Aidhen is aangenaam charmant, maar mist de uitstraling en rijpheid van Nicole Kidman en de vocale kracht om een nummer als Rolling in the Deep van Adele goed te vertolken. In de huid van de bekende Franse schilder Henri de Toulouse-Lautrec kruipt, vermoedelijk ten behoeve van de diversiteit, een acteur die qua uiterlijk en – helaas ook – stemgeluid aan Jandino Asporaat doet denken. En de vrolijke muziek vormt een wat ongemakkelijk contrast met de tragiek in het verhaal.

Maar het geheel is feestelijk en overrompelend. Door de bijzondere decors die mooi de sfeer van een variététheater oproepen, de spectaculaire dansnummers, het hoge tempo, de exuberante rol van Carlo Boszhard als nachtclubeigenaar en het zangtalent van Martijn Noort in de rol van de bedeesde vrijer Christian. Kortom, een heel leuke voorstelling.