Thijs Oosterhuis (58). Directeur van drie bedrijven die zich bezighouden met verzuimmanagement. Woont in Siddeburen. Was op huwelijksreis met zijn echtgenote Brechtje.
‘Wat het meeste indruk op ons heeft gemaakt, was de impact van het schieten. Het waren echt behoorlijk vuurgevechten die daar werden geleverd. Het was echt wel een beetje een war zone. En het feit dat een gevechtshelikopter op tweehonderd meter afstand van ons boven zee heel lang en laag bleef hangen. Die bleef daar maar hangen, die bleef daar maar hangen. En dat geluid, dat gechop, dat was best een indrukwekkend en ook beangstigend geluid. Kijk, je weet niet waarom die helikopter daar hangt, je weet niet wat er aan de hand is. En bij ochtendgloren, toen wij weer dingen konden onderscheiden – want het was ’s nachts natuurlijk pikkedonker- zagen wij een soort milities. Mensen in burgerkleding, maar wel met kogelvesten en gewapend met kalasjnikovs. Een beetje ongeorganiseerd eigenlijk, niet geüniformeerd, allemaal anders bewapend. Dat is toch ongebruikelijk voor de politie. Die waren buiten de zaak aan het uitkammen.’
Lees hier de unieke reconstructie van een lange nacht vol geweld: Plots zit je midden in de Turkse staatsgreep
‘Dat het een staatsgreep was, wisten wij ’s avonds absoluut niet. We keken in de lobby naar de televisie en we zagen de tanks op die brug in Istanbul. Dat duurde vijf minuten en toen kwam de hotelmanager eraan en drukte de televisie uit. Dat willen ze natuurlijk niet laten zien. Iedereen tastte dus in het duister. Er was ook een newsblock. Alles was geblokkeerd, apps werkten niet in het hotel, telefoons niet, mobiele telefoons ook niet.’
‘Ik zag dat het in Istanbul was, dus ik zei tegen mijn lieve gade: “Moet je luisteren, dat is in Istanbul, en van Istanbul naar hier is ongeveer even ver als van Groningen naar Barcelona.” Dus ik maakte mij niet zo heel erg druk. Dus wij zijn naar boven gegaan, naar onze kamer. Wij werden wakker van de helikopter en toen begon het schieten en toen was het bal’ (zie video’s).
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Allemaal kogelgaten
‘Pas ’s nachts om een uur of drie konden wij weer appen en stroomden de appjes binnen van onze kinderen en familie. Ook op onze televisie konden wij niets zien. Alleen het beeld van Erdogan die een boodschap uitzond naar het volk. Maar verder niets.’
‘We zijn de hele nacht verder in onze hotelkamer gebleven. Mijn vrouw zei: “We moeten naar beneden, vragen wat er aan de hand is.” Ik zei: “Ik dacht het niet. We blijven op de hotelkamer en als het weer rustig is gaan we naar beneden en eerder niet.” Dat was maar goed ook, want toen we de volgende ochtend in de lobby kwamen, zagen we allemaal kogelgaten in de glazen pui.’
‘Ik heb tussendoor nog wel geslapen, mijn vrouw niet. Op het moment dat het even rustig was – die schietpartijen gingen met onderbrekingen – ging ik even liggen. Iets anders kon je toch niet doen. Even later begon het dan weer en ja, dan ging je maar weer kijken om te zien of er iets aan de hand was. We hebben wel op het balkon gestaan, maar soms was het beter om weer even naar binnen te gaan, naar de kamer. Want dan hoorde je de afgeketste kogels vliegen. Helemaal ongevaarlijk was het ook niet.’
‘Die partijen waren op elkaar aan het schieten, maar wie nou wie is geweest, dat kun je in de nacht niet opmaken. Je tast letterlijk in het duister.’
‘Bij ons op de gang stonden ’s nachts allemaal mensen die hun kamer hadden aan de oostzijde en dat was aan de kant waar werd geschoten. Die zijn allemaal uit hun kamer gevlucht en gingen op de gang staan. Dat was echt paniek daar. Er waren wel mensen die ’s nachts even aanklopten. Moeders met kleine kindjes die even naar de wc gingen. Die durfden niet meer naar hun kamer of naar de lobby beneden. Die zaten vast op de gang, waar het bedompt was want de airco werkte niet meer.’
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Niemand wilde het erover hebben
‘Pas ’s ochtends hoorden we dat Erdogan zo dichtbij was, op een paar honderd meter. Wij zaten tussen Marmaris en Içmiler, aan een hele lange boulevard, waar je heerlijk kunt wandelen. Daar was ook een hele mooie villa, waar praktisch iedere dag een civiele helikopter heen en weer vloog. En wij vroegen daar wel naar. “Ja, die is van een hele rijke meneer,” werd er dan gezegd. Daar moet Erdogan hebben gezeten.’
‘Naast ons hotel waren alle auto’s doorzeefd, zagen we de dag na de staatsgreep. Die ochtend – het was de laatste dag van onze huwelijksreis – heb ik onze Turkse vrienden, de jongens van de bediening, gevraagd hoe het nu precies zat. Maar er was niemand die een antwoord gaf. Terwijl ik ervan overtuigd ben dat ze meer moeten weten. Ze waren bang. Het was ook al repressief hoor. Ook voor die avond mocht ik graag even praten over de politieke situatie in het land. Maar iedereen haalde zijn schouders op en wilde het er niet over hebben.’
Er zijn meer Nederlandse ooggetuigen van de staatsgreep in Turkije. Lees hier hoe zij deze heftige nacht hebben beleefd.
‘Dit is natuurlijk de katalysator geweest voor Erdogan om verder te gaan. Het is natuurlijk niet zo geweest dat hij terwijl hij werd beschoten even een lijstje heeft opgesteld met vijfduizend namen van mensen die de volgende dag allemaal werden opgepakt.’
‘Wij zouden in oktober weer naar Turkije, we komen daar vaak. Maar we hebben toch gecancelled. En ik ga ook niet meer naar Turkije. Het is een dictatuur aan het worden. Ik weiger me daar nog te vertonen. Dat doe ik niet. Totdat de man is afgezet en de rechtsorde is hersteld. Maar ik ben er niet hoopvol over gestemd.’