Mohamed Amimour, de vader van een van de terroristen die in de Parijse concertzaal Bataclan een bloedbad aanrichtte tijdens de aanslagen in Parijs in november 2015, doet een boekje over de radicalisering van zijn zoon. Samy Amimour groeide op in Frankrijk, in een seculiere familie van Algerijnse afkomst.
Vader Amimour schoof donderdagavond aan bij RTL Late Night om zijn verhaal te doen.
Seculier gezin
Amimour stond al onder toezicht van justitie in Frankrijk, omdat hij naar Syrië was afgereisd. In Frankrijk was hij geradicaliseerd. De islamitische terrorist blies zichzelf in november 2015 met een bomgordel op en is mede verantwoordelijk voor de dood van 89 bezoekers van de concertzaal.
Vader Amimour schetst een beeld van een jongen die aangedaan was door het leed van mensen in islamitische landen, en impliceert dat zijn radicalisering daarvandaan kwam. Samy Amimour werd geboren in de Parijse voorstad Drancy, en groeide op in een seculier gezin.
Buurtgenoten van Amimour stonden naar eigen zeggen versteld toen ze erachter kwamen dat de 28-jarige man met Algerijnse ouders radicaliseerde. Hij werkte als buschauffeur, was afgestudeerd en zijn ouders waren zeer maatschappelijk betrokken: zijn moeder was politiek actief en werkte als vrijwilligers in buurthuizen, ter bestrijding van jeugdcriminaliteit.
‘In Afghanistan spreken ze geen Arabisch’
Toen Samy tekenen begon te geven dat hij wilde afreizen naar islamitische landen, heeft zijn vader hem aangehoord. ‘Hij wilde naar Afghanistan, ik heb hem aangehoord. Ik probeerde hem te overtuigen niet te gaan. Je hebt er niks aan om naar Afghanistan te gaan. Hij wilde Arabisch leren, ik heb hem uitgelegd dat ze in Afghanistan geen Arabisch spreken. Vervolgens wilde hij naar Jemen. Ik vertelde hem dat Jemen heel arm is’.
Zijn vader besloot hem mee te nemen naar Dubai, volgens hem ‘het paradijs op aarde’. ‘Ook daar werd hij sterk beïnvloed door wat hij op tv zag. We zaten in een vijfsterrenhotel maar bij het ontbijt wilde hij niet meer dan een glas jus d’orange. Toen ik zei dat hij meer moest nemen, antwoordde hij dat mensen in andere landen niets te eten hebben’.
Kil ontvangen in Syrië
Samy Amimour reisde eerder naar Syrië om zich aan te sluiten bij terreurbeweging Islamitische Staat (IS). Zijn vader reisde hem achterna, en probeerde hem terug te halen. Die poging was tevergeefs.
‘Het is niet makkelijk om in Syrië te komen, om de grens over te steken. Die mensen (IS, red.) zijn heel georganiseerd, je moet ze niet onderschatten.’
Amimour werd in Syrië naar eigen zeggen heel kil ontvangen door Samy: ‘Degene die ik in Syrië zag, was mijn zoon niet. Het was niet de jongen die dol was op zijn poes en zijn zusje. Hij was aan het herhalen wat hem was ingeprent. ‘Het was eigenlijk een robot’. De vader zegt dat hij daar eigenlijk niet met hem heeft kunnen praten. We werden nooit alleen gelaten. Er was altijd iemand anders bij. Een van zijn maten’.
In december 2015 kwam aan het licht dat de weduwe van Samy Amimour, toen nog maar 18 jaar, de aanslagen bejubelde. Ze zat toen de door IS bezette stad Mosul in Irak en schreef aan een vriendin in Frankrijk. ‘Ben je geschokt door de aanslagen? LOL! Eén van de aanslagplegers in het Bataclan was mijn man Samy. Hij heeft zich opgeblazen,’ stond drie dagen na de aanslag in een e-mail. Zij heeft een dochter van Samy.
De vader van Samy geeft aan dat hij niet weet of zijn schoondochter en kleindochter nog leven. Verder wil hij daar niet veel details over kwijt.
Geen politieke wil om deradicalisering aan te pakken
Op de vraag wat hij heeft gedaan om in te grijpen bij de radicalisering van zijn zoon zegt Amimour: ‘Ik kan hem niet in mijn eentje deradicaliseren. De overheid moet zich ermee bemoeien. Er zijn oplossingen, maar de politieke wil is er niet om een einde aan radicalisering te maken.’
Volgens Amimour werken repressieve maatregelen niet. Hij pleit voor het Deense ‘Aarhus-model’, waarin jihadisten bij terugkeer uit Syrië een warm welkom krijgen. Bij dat model is het zo dat wanneer jihadisten geen strafbare feiten hebben gepleegd, ze geen uitzicht hebben op een celstraf, maar op een baan of opleiding. Wanneer bewezen is dat ze wel strafbare feiten hebben gepleegd, worden ze vervolgd.