Het is officieel: de Belgische oud-premier Guy Verhofstadt stelt zich kandidaat als voorzitter van het Europees Parlement. Hij hoopt de steun te krijgen van de Socialisten en Democraten, ten koste van hun eigen kandidaat.
De strijd om de plek van de vertrekkende voorzitter Martin Schulz is al weken gaande, en zorgt voor gekibbel in het parlement. Van de Liberalen (ALDE) heeft Verhofstadt zich nu gemeld, terwijl de Europese Volkspartij (EPP) Antonio Tajani naar voren heeft geschoven.
‘Juist nu idealisten nodig’
In theorie zou Tajani de grootste kans maken op het voorzitterschap: de EPP-coalitie is de grootste partij in het Europees Parlement. Maar met zijn kandidatuur hoopt Verhofstadt ook de steun van S&D te winnen: S&D-kandidaat Gianni zou het veld moeten ruimen voor de oud-premier.
In een video kondigt Verhofstadt aan het voorzitterschap te ambiëren. ‘De meeste mensen zien mij als iemand met een duidelijke mening,’ aldus de liberaal. ‘En dat ben ik ook. Ik ben zeer gepassioneerd over politiek.’ Met passie alleen red je het niet, weet ook Verhofstadt, die dan ook uitgebreid vertelt over zijn ervaring als politicus in België en voor de Europese Raad.
Verhofstadt geeft, net als andere EU-leiders aan, de dreiging van het ‘populisme en nationalisme’ te voelen. ‘We hebben juist nu idealisten, bruggenbouwers, en compromissensluiters nodig. En ik wil daar één van zijn.’
Ruzie tussen partijen om voorzitterschap
De strijd om de voorzittershamer van Schulz is nog lang niet over, maar heeft wel al geleid tot de dood van de grand coalition tussen de EPP En de S&D. De afspraak was dat de EPP een opvolger van Schulz naar voren mochten schuiven, maar Verhofstadt noch Pittella lijkt zich weinig aan te trekken van deze deal.
Toen S&D-leider Pittella zich opwierp als kandidaat, zette hij kwaad bloed bij de EPP. Het bleek het einde van de coalitie tussen de twee partijen. Pittella zei later dat ‘de grand coalition nooit bestond’: het was slechts een manier om snelle compromissen te kunnen sluiten.
Volgens EPP-leider Manfred Weber zal de onenigheid in het parlement zelfs mogelijkheden bieden aan de samenwerkende eurosceptische partijen in het parlement om ‘het belang van de EU te ondermijnen’. De ‘populisten’ zouden de kans krijgen om het werk van pro-EU-parlementariërs dwars te liggen als hun partijgroepen zich niet achter één en dezelfde kandidaat scharen.
De ALDE hoopt dat de kandidaat van de liberalen wordt gezien als het ideale compromis. Verhofstadt denkt van zowel de Sociaaldemocraten als EPP-parlementariërs stemmen te kunnen krijgen, maar richt zich voorlopig vooral op S&D: ‘Links moet iemand steunen die bruggen kan bouwen.’
Verhofstadt had al aangegeven op te stappen als Brexit-onderhandelaar van de Europese Unie als hij gekozen wordt tot voorzitter van het Europees Parlement. Als ‘gepassioneerde Europeaan’ wil hij zich verzetten tegen de vermeende ‘internationale samenzwering om een einde te maken aan de Europese Unie’.