Italië raakt overspoeld door migranten en Europa doet weinig tot niets om het land te helpen. Het aantal mensen dat in illegale Italiaanse migrantenkampen verblijft, groeit met de dag.
Dat meldt het Britse weekblad The Economist.
In Rome slenteren dagelijks Afrikanen rond het Tiburtina-station in Rome. Ze slapen in tenten of op losse matrassen. De meesten zijn pas kort in Italië en verblijven hier illegaal.
Dergelijke kampen zijn niet ongewoon in Italië. Dit jaar ligt het aantal migranten 17 procent hoger dan in dezelfde periode vorig jaar. Het gaat om economische migranten: anders dan de Syrische oorlogsvluchtelingen, komen de Afrikanen om economische redenen.
De meeste migranten komen niet in aanmerking voor humanitaire hulp. Hun asielaanvraag zal worden verwerkt en afgewezen. Ook wil het gros van de migranten niet in Italië blijven. Zij willen door naar landen als Duitsland en Nederland.
Dublinverordening
Volgens de Europese Dublinverordening moeten asielzoekers blijven in het land van aankomst. Dit betekent dat een Afrikaanse migrant die aan land gaat in Italië, zijn asielaanvraag in Italië moet afwachten. Hij kan en mag niet doorreizen naar de rest van Europa. Wordt zijn asielaanvraag afgewezen, dan kan hij het niet opnieuw proberen in een ander EU-land.
Veel migranten proberen het toch, met de herintroductie van grenscontroles in Duitsland en Frankrijk als gevolg. Veel vluchtelingen worden aan de grens aangehouden door de Franse en Duitse marechaussee en teruggestuurd naar Italië.
De Dublinverordening stelt ook dat andere lidstaten migranten en oorlogsvluchtelingen moeten opnemen. Het idee hierachter is om beide groepen evenredig over de lidstaten te verdelen.
Blokkades in Duitsland en Frankrijk
Zo zal de druk op de Zuid-Europese landen afnemen, is de gedachte. In de praktijk gebeurt dit weinig tot niet, waardoor Italië te kampen heeft met groeiende problemen en onrust onder de bevolking. De Midden- en Oost-Europese landen voelen er weinig voor om migranten en vluchtelingen op te nemen. Dit blijkt ook uit cijfers van Eurostat, het bureau voor de statistiek van de Europese Unie. In 2016 verwerkte Duitsland 722.265 asielaanvragen, Italië 121.185, Frankrijk 75.990, het Verenigd Koninkrijk 38.290, Hongarije 28.215, Nederland 19.285, Polen 9.780, Slovenië 1.265 en Slowakije 100.
De blokkades in Frankrijk en Duitsland zijn niet de enige reden dat het voor migranten moeilijker is om door te reizen. Naast deze blokkades worden er nu vingerafdrukken genomen bij aankomst in Italië. Opnieuw asiel aanvragen in een ander Europees land is daardoor onmogelijk geworden. De migrant zal bij een nieuwe aanvraag als reeds geregistreerd worden aangemerkt en teruggestuurd naar Italië om daar het besluit over de aanvraag af te wachten.
Protesten
De blokkades en het groeiende aantal nieuwe vluchtelingen leiden tot protesten in Italië. De bevolking wordt kritischer. De Italiaanse premier Paolo Gentiloni kan deze protesten moeilijk negeren. In mei 2018 zijn er verkiezingen, luisteren naar het volk is dus belangrijk.
Gentiloni wil dat de buurlanden meer vluchtelingen opnemen en dat er een oplossing komt voor de continue toename van migranten uit Libië. Tot dusver hebben de pogingen van de Italiaanse premier tot niets geleid. De overige EU-lidstaten blijven er weinig voor voelen om (extra) migranten op te nemen. Italië zal dus zelf het probleem moeten oplossen.
Europese Unie
Volgens de Europese Commissie is het belangrijk dat Italië zijn immigratiebeleid aanpast. Zo zouden migranten bij aankomst langer dan 72 uur moeten worden vastgehouden. Dit geeft het land meer tijd om migranten over te halen om terug te keren naar hun thuisland. Daarnaast zouden asielaanvragen sneller moeten worden verwerkt en moet er minder genereus worden omgegaan met het verlenen van asiel.
Driekwart van de asielzoekers in Duitsland is over vijf jaar nog steeds werkloos
Het makkelijk verlenen van asiel werkt als een uitnodiging aan gelukzoekers. De grootste groep migranten die in 2016 asiel aanvroeg in Italië, kwam niet uit een oorlogsgebied, maar uit Bangladesh. Bangladesh is een arm land, maar geen Syrië. Toch kreeg 24 procent van de Bengaalse migranten asiel. Dit versterkt ook de hoop bij veel Afrikanen dat een overtocht naar Italië de moeite waard is.