Exact zeventig jaar geleden riep David Ben-Gurion de onafhankelijke staat Israël uit. Hoewel Nederland laat was met erkenning van de Joodse staat, werd het in de decennia erna een van de nauwste bondgenoten. Toch is de sympathie voor de kleine staat in het Midden-Oosten minder warm dan voorheen.
Haagse politici op bezoek bij premier Benjamin Netanyahu beginnen altijd over de historische banden tussen Israël en Nederland. Vervolgens leveren ze kritiek op het nederzettingenbeleid van de Likud-regering. De bouw van Joodse woonoorden in Palestijns territoir veroorzaakt spanning en geweld, is hun redenering. Kan Netanyahu daar niet eens mee stoppen?
De Israëlische premier en minister van Buitenlandse Zaken zucht dan eens diep. Hij staat op en neemt zijn bezoeker mee naar het raam van zijn werkkamer. Hij wijst naar een op het oog vreedzame stadswijk, en vraagt zijn gast: ‘Wat ziet u daar nu liggen?’ ‘Tja, een stadswijk,’ luidt het aarzelende antwoord.
Netanyahu klinkt opeens heel vastberaden: ‘Dat is Oost-Jeruzalem. Dit is wat jullie noemen een inbreuk op Arabisch gebied, maar je ziet dat die buurt gewoon bij deze stad hoort.’
Speciale editie Ons IsraëlNederland was in 1948, vanwege mogelijke problemen onder de miljoenen moslims in Nederlands-Indië, heel laat met het erkennen van de jonge staat Israël. Maar in de decennia erna was de vriendschap bijzonder warm – totdat de Joodse staat uit de gratie viel bij veel Nederlanders. Over alle aspecten van de opmerkelijke historische relatie tussen Nederland en Israël heeft de redactie van Elsevier Weekblad een 100 pagina’s tellende special samengesteld. Bestellen kan via de webshop.
Hij moet een triomfantelijke glimlachje onderdrukken, want hij toonde zijn gast zojuist het ondeelbare Jeruzalem. Ook liet hij doorschemeren dat Nederlanders in hun houding tegenover Israël vooral met zichzelf bezig zijn. Hun beeld van het Beloofde Land zegt meer over de eigen politieke schemaatjes dan over de gecompliceerde werkelijkheid ter plaatse.
‘Israël is het vehikel waarmee Nederlanders hun vooroordelen projecteren op de wereldpolitiek,’ zegt iemand die bij deze gesprekken aanwezig was. Hij noemt het voorbeeld van de eerste reacties in Den Haag op de benoeming van Sigrid Kaag (D66) tot minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Kaag is gehuwd met de Palestijnse oud-politicus en diplomaat Anis al-Qaq. In Libanon en Syrië werkte Kaag voor de hulporganisatie van de Verenigde Naties voor Palestijnen. Toen bekend werd dat ze minister zou worden in het kabinet-Rutte III, brak een sociale mediastormpje los: ‘Deze vrouw draagt een hoofddoek!’ Ze moest wel Israël- vijandig zijn.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout