Linkse Latijns-Amerikaanse autocraten kunnen wereldwijd rekenen op meer sympathie dan hun rechtse voorgangers. Is dat terecht?
Niet zo lang geleden waren alle Latijns-Amerikaanse dictaturen rechts – op de Cubaanse na. Inmiddels verbleekt de herinnering aan de rechtse dictators die hun continent zo’n slechte naam bezorgden en zijn de enig overgebleven dictaturen links. Je zou verwachten dat de terechte verontwaardiging van destijds over de Videla’s en de Pinochets nu geldt voor Nicaragua’s president Daniel Ortega, ooit een links-revolutionaire held. Of voor de Venezolaanse dictator Nicolás Maduro, de opvolger van de door progressieven bewonderde Hugo Chávez.
Maar Latijns-Amerika lijkt nog maar weinigen te interesseren. De belangstelling is verdwenen naarmate de militaire regimes plaats maakten voor democratisch gekozen leiders die wat bleek afstaken bij de soms kleurrijke schurken van weleer.
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout
Uw sessie is verlopen
Wilt u opnieuw inloggen