Calvin Coolidge (1923-1929) is een president die door veel Amerikanen simpelweg vergeten is. Waarom is zijn netjes bewaarde geboorteplek in Vermont dan toch de moeite waard om te bezoeken?
Er is op een dinsdagmiddag in oktober geen ziel op straat in het dorpje Plymouth, in het midden van de staat Vermont. Het bestaat uit een handvol gebouwen: een paar huizen, een postkantoor dat twee uur per dag open is en een kleine kaasproducent. In de weide staan schapen en het enige geluid dat te horen is, komt van een tractor die in de verte door de heuvels rijdt.
Toch is dit een plek waar een historische episode plaatshad. Op 2 augustus 1923 werd Calvin Coolidge, destijds vicepresident, hier per telegram op de hoogte gebracht dat zijn baas, president Warren G. Harding, plotseling was overleden. De vader van Coolidge was notaris en wist meteen wat hem te doen stond: zijn zoon inaugureren als de 30e president. Dat gebeurde midden in de nacht in de woonkamer van het houten huis waar Calvin opgroeide, belicht door slechts één kerosinelamp.
Het dorpje is goed bewaard gebleven en bezoekers krijgen het gevoel dat ze een tijdmachine in stappen. Coolidge werd in 1872 geboren in een klein bruin huis dat vastzit aan de kruidenierszaak die werd uitgebaat door zijn familie. Een paar jaar later verhuisden ze naar een ruimer huis direct ernaast. In de nog steeds functionerende kaaszaak hangen foto’s van de president die koeien aan het melken is. Er is één modern gebouw, een klein museum. Daar valt de lezen dat Coolidge tot zijn vijftiende in Vermont woonde, maar veelvuldig terugkwam.
Bezoeken?
Plymouth ligt op ruim 3 uur rijden van Boston en 1,5 uur van Burlington, de grootste plaats in Vermont. De kruidenierswinkel, de kaaszaak, de kerk en het postkantoor zijn allemaal bewaard gebleven. In de lente en zomer zijn de meeste faciliteiten open, terwijl bezoekers in het winterseizoen zichzelf met een plattegrond en brochure kunnen rondleiden.
Zwijgende leider
De Republikein Coolidge is een vergeten president, ingeklemd tussen de corrupte Harding en de man die de Grote Depressie niet zag aankomen, Herbert Hoover. Coolidge, immer met strak naar links gekamd haar, was befaamd om zijn stiptheid, gierigheid en het feit dat hij bepaald geen goede spreker was. Sterker nog, het liefst reageerde hij op vragen met één woord – vandaar zijn bijnaam ‘Silent Cal’.
Een bekende anekdote uit het Witte Huis spreekt boekdelen. Tijdens een diner met journalisten zegt Coolidge vrijwel niks, tot groeiende frustratie van de vrouw die naast Coolidge zit. Ze vertelt de president dat ze een weddenschap heeft afgesloten met een vriend dat ze meer dan twee woorden uit Coolidge kan krijgen. De president denkt een tijdje na en besluit de avond met de woorden: ‘You lose.’
De stilte in Plymouth is wat dat betreft passend. Alsnog is het eerbetoon de moeite waard om te bezoeken. Het vormt een herinnering dat sommige presidenten hun leven begonnen in allesbehalve royale omstandigheden – en dat zelfs een plek als Plymouth een president van de Verenigde Staten kan voortbrengen.