Paus Franciscus haalt veel overhoop. Wat is na tien jaar de voorlopige oogst van zijn ambitieuze vernieuwingsdrang?
‘Ik voel dat de Heer mij hier voor een korte tijd heeft geplaatst.’ Het was twee jaar nadat Jorge Mario Bergoglio op 13 maart 2013 tot paus was verkozen en de menigte op het Sint-Pietersplein in Rome met een simpel ‘buona sera’ meteen voor zich had ingenomen, weer zo’n opmerkelijke uitspraak van de Argentijn. De jezuïet, die onder de naam Franciscus de Rooms-Katholieke Kerk was gaan leiden, zei in een interview met een Mexicaanse tv-zender te voelen dat zijn pontificaat niet zo lang zou duren. Vier of vijf jaar, dacht hij, misschien zelfs slechts twee of drie.
Het pauselijk voorgevoel is niet uitgekomen. De 86-jarige Franciscus is, ondanks tal van fysieke gebreken, nog altijd de Plaatsbekleder van Jezus Christus op Aarde, zoals zijn – onbescheiden aandoende – titel luidt. De glans is inmiddels wel van zijn pausschap af. Veelzeggend zijn twee titels van boeken van Austen Ivereigh. De gerenommeerde Britse Vaticaan-kenner publiceerde in 2014 The Great Reformer, waarin Franciscus werd neergezet als radicale vernieuwer die brak met het reactionaire regime van de vrijwillig afgetreden Benedictus XVI en de kerk flink op zijn kop zette.
Kritiek op Franciscus zwol aan na de dood van Benedictus XVI
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout