Correspondent Rob Savelberg ervaart de misère van het Duitse onderwijs bij het vinden van een middelbare school voor zijn zoon.
‘Beste ouders,’ zo begon de directeur op de open dag van het dichtstbijzijnde gymnasium. ‘U moet niet denken dat uw kind met een numerus clausus van 1,0 automatisch hier op school komt.’ Ik schrok even op, in de stampvolle aula met de strak georganiseerde voorstelling. Omgerekend naar Nederlandse maatstaven was een rapportgemiddelde van een tien voor een kind dus niet voldoende om te worden toegelaten. ‘Het vinden van een geschikte school is kennelijk een loterij,’ brieste een ouder, die direct met een advocaat dreigde.
Lees meer over thuisonderwijs in Duitsland: Coronamaatregelen zorgen voor steeds meer sociale problemen
Ik krabde me achter de oren. Deze school kon kennelijk het slimste kroost uitzoeken. Terwijl de verf van de muren bladderde, de klaslokalen vaal en ouderwets oogden, de gangen vol graffiti en de meeste leraren bij de rondgang rustig thuis zaten. Leerlingen waren als gidsen ingezet, maar hadden geen instructies. Het geheel van tientallen, in de gangen blauwbekkende ouders zonder informatie, liep op een chaos uit, terwijl toekomstige scholieren met Quarckkeulchen (oliebollen) werden afgescheept.
Geen plek voor 8.000 kinderen op hun voorkeurschool
Laden…
Word abonnee en lees direct verder
Al vanaf €15 per maand leest u onbeperkt alle edities en artikelen van EW. Bekijk onze abonnementen.
Bent u al abonnee en hebt u al een account? log dan hier in
Verder lezen?
U bent momenteel niet ingelogd of u hebt geen geldig abonnement.
Wilt u onbeperkt alle artikelen en edities van EW blijven lezen?
Er ging iets fout