Hoe prestigeproject in Berlijn uitgroeide tot troosteloos rommeltje

Heel wat burgers in Berlijn kunnen hun vakantie vanwege hoge huren, inflatie en hoge prijzen voor benzine nauwelijks betalen. ‘Ik moet verhuizen. Geen strand voor mij. Een tripje dus naar mijn nieuwe balkon,’ grapt reclamemaker Philip (45). Om de kiezers in het Sommerloch, de Duitse komkommertijd, toch een vakantiegevoel te geven, heeft het stadsbestuur een tijdelijk ‘zomerpaviljoen’ bij de rivier de Spree naast de Bondsdag neergezet.

Maar bij de aanblik ervan denk je toch: wie zoekt um Himmels Willen ontspanning op deze verdorde vlakte, ingeklemd tussen de ministeries in de Wilhelmstraße, ARD-televisiestudio’s en Station Friedrichstraße? Het geheel is nog geen halve hectare groot. Tussen getimmerde houten bouwwerken en ijzeren hekken staan wat tuinplanten, een uitgerangeerde bus in zebra-kleuren en een roze ring van opblaasplastic.

Iets pessimistischer over de Duitse daadkracht

‘Wij weten ook niet wat dit moet worden,’ roepen bouwvakkers in de hitte. Het rommeltje wordt gesponsord door het ministerie van Economie en Klimaat van minister ­Robert Habeck (De Groenen). Ook het ‘Initiatief voor cultuur en creativiteit van de ­federale bondsregering’ geeft geld. Een designer probeerde het paviljoen nog een eco­logisch tintje te geven door ­zonnepanelen te plaatsen.

Op de overheidssite staat een uitnodiging: ‘Kom nu langs bij het paviljoen!’ Met de slogan ‘Vanuit de crisis naar de toekomst!’ wordt er tot workshops en netwerken opgeroepen. Nein, danke, denk ik met vele Berlijners.

Ooit werkte ik bij RTL en Reuters in het monumentale AEG-gebouw ernaast, dat met honderden personeelsleden moest verhuizen vanwege de vastgoedplannen op het terrein van het ­zomerpaviljoen. ‘Het braakliggende veld is uit zijn doornroosjeslaap gehaald,’ stellen de reclamemakers nu optimistisch. Wie het troosteloze zomerpaviljoen aanschouwt, is iets pessimistischer over de Duitse daadkracht.