De vier onderhandelende partijen zijn het dinsdagavond eens geworden over een regeerakkoord en de begroting. Wie aan het hoofd van de nieuwe regering komt te staan, is al bekend.
Over de rest van de ministersposten moet nog worden onderhandeld, melden verschillende Belgische media.
Zweeds
Er komt een centrum-rechtse regering die zal bestaan uit de Vlaamse nationalisten (N-VA), de Vlaamse christendemocraten (CD&V) en de liberalen (het Vlaamse Open VLD en Franstalige MR).
De coalitie krijgt het stempel Zweeds omdat de kleuren van de partijen overeenkomen met de kleuren van de vlag van Zweden. Maar ook het predicaat kamikaze is op deze coalitie geplakt omdat er maar één Franstalige partij meedoet – een partij die bovendien in Wallonië niet meeregeert. De socialisten van de huidige premier Elio Di Rupo nemen niet deel aan de coalitie.
Koning
De kans is groot dat de leden van de partijen zich komend weekeinde moeten uitspreken over het bereikte akkoord. Bij goedkeuring zou de nieuwe regering begin volgende week de eed kunnen afleggen bij koning Filip.
Dat er zo lang onderhandeld is – de federale verkiezingen waren in mei – is geen bijzonderheid in het verdeelde België. Na de verkiezingen in juni 2010 werd er 541 dagen gepraat over een nieuwe regering. Het was de langste formatie ooit, waar ook ter wereld, en kreeg zelfs een vermelding in het Guinness Book of Records.
Paplepel
In elk geval is duidelijk dat de Franstalige liberaal Charles Michel (MR) de nieuwe minister-president van België wordt. De 38-jarige Michel is de jongste premier in de Belgische geschiedenis.
Hij kreeg de politiek thuis met de paplepel ingegoten, aangezien hij de zoon is van Louis Michel, die van 1999 tot 2004 vicepremier en minister van Buitenlandse Zaken was in het eerste kabinet van Guy Verhofstadt.
Michel werd op 21 december 1975 in Namen geboren. Hij studeerde rechten en liet zich als advocaat in Brussel inschrijven, maar zijn hele actieve leven heeft in het teken van de politiek gestaan.
In 2000 werd Michel minister van Binnenlandse Aangelegenheden en Ambtenarenzaken in de Waalse regering. Van 2007 tot begin 2011 was hij minister van Ontwikkelingssamenwerking in vier achtereenvolgende regeringen. Hij nam ontslag toen hij tot voorzitter van de liberale partij werd benoemd.