De Franse autoriteiten vermoeden dat Hayat Boumeddiene, de vrouw van de Frans-Malinese terrorist Amedy Coulibaly, een sleutelrol heeft gehad bij de voorbereiding van de aanslagen in Parijs. De naar Syrië gevluchte Boumeddiene is daarom een van Frankrijks meestgezochte personen.
Welke rol speelde de Algerijns-Franse Boumeddiene precies bij de aanslagen in Parijs?
Vlucht naar Syrië
Op het moment dat haar man in het oosten van Parijs een koosjere supermarkt binnenstapt en het vuur opent op onschuldige burgers, zit Boumeddiene al in Syrië.
Op 8 januari, de dag waarop Frankrijk in de ban was van de klopjacht op de broers Kouachi, stak Boumeddiene de Turks-Syrische grens over. Enkele dagen eerder was ze vanuit Madrid naar Istanbul gevlogen. Het was Coulibaly zelf geweest die haar in de Spaanse hoofdstad op het vliegtuig had gezet.
Belangrijke rol
Een directe rol kan de 26-jarige vrouw niet bij de aanslagen hebben gehad. Maar toch vermoeden de Franse autoriteiten dat ze wel degelijk een belangrijke rol heeft gespeeld bij de voorbereidingen. The Washington Post schrijft dat de Franse diensten bijzonder geïnteresseerd zijn in het verhaal van Boumeddiene omdat zij menen dat vrouwen een steeds grotere rol spelen bij het voorbereiden van terroristische aanslagen.
Bij Boumeddiene thuis werd een kopie aangetroffen van een jihadistische tekst van de radicale Malika El Aroud, de Belgisch-Marokkaanse vrouw van de Tunesische terrorist Abdessatar Dahmane, die in 2001 een zelfmoordaanslag pleegde.
‘Boumeddiene staat nu op de lijst van meestgezochte personen van alle Europese diensten. Ze is een van de personen die licht kunnen doen schijnen op het netwerk achter de aanslagen,’ zegt een bron binnen een Europese geheime dienst tegen The Washington Post.
Telefoontjes
Wat de diensten zeker weten, is dat Boumeddiene in 2014 ruim vijfhonderd keer heeft gebeld met de vrouw van Chérif Kouachi. Waren dit onschuldige telefoontjes tussen twee vriendinnen, of bereidden zij samen de terreurdaden in Parijs voor?
Bij de Franse inlichtingendiensten bleef Boumeddiene redelijk buiten beeld omdat zij niet als een direct gevaar werd beschouwd. Dit verklaart ook waarom zij zonder moeite Frankrijk kon verlaten en naar Syrië kon vluchten. Hadden ze deze vrouw, die op een foto in een religieus gewaad met pijl en boog naast een Al-Qa’ida-ronselaar poseert niet beter in de gaten moeten houden?
Pleeggezinnen
Net als bij Coulibaly kwamen de radicale ideeën bij Boumeddiene pas op latere leeftijd. Als jong meisje brengt ze haar jeugd door in een appartementencomplex in Villiers-sur-Marne, een buitenwijk van Parijs. Haar moeder overlijdt als Boumeddiene acht jaar oud is, waarna de problemen ontstaan. Ze kan niet met de nieuwe vrouw van haar vader overweg en wordt overgeplaatst naar een pleeggezin.
Een pleegbroer omschrijft haar als ‘fragiel’ maar ook als ‘leergierig’ en ‘hardwerkend’. In haar middelbare-schoolperiode werkt ze in een kiosk op een treinstation in Parijs.
Coulibaly
Op haar achttiende gaat ze op zichzelf wonen en al snel ontmoet ze de crimineel Coulibaly, die dan net zijn celstraf voor een gewapende overval heeft uitgezeten. De twee worden verliefd en gaan samenwonen. Volgens een toenmalige vriendin draagt Boumeddiene vaak korte truitjes, is ze dol op make-up van het merk Sephora en is ze vaak druk aan het bellen met vriendinnen.
Boumeddiene houdt van reizen en samen met Coulibaly gaan ze naar de Dominicaanse Republiek waar ze zich in bikini laat fotograferen door haar vriendje.
Radicalisering
Maar Coulibaly was in de Fleury-Mérogis-gevangenis Al-Qa’ida-ronselaar Djamel Beghal en Chérif Kouachi tegengekomen. Eenmaal vrij blijven de mannen elkaar ontmoeten in Murat in Midden-Frankrijk en praten ze steeds vaker over het geloof. Ook Boumeddiene wordt bij deze bijeenkomsten betrokken, het stel wordt steeds religieuzer.
Ze trouwen volgens islamitische ‘wet’ en gaan op bedevaart naar Mekka. Opeens zijn de bikini’s op het strand in de Cariben omgeruild voor een niqab in Mekka.
Geen terrorisme
De Franse diensten proberen te begrijpen hoe dit meisje uit een buitenwijk in Parijs zo snel heeft kunnen radicaliseren. Uit een ondervraging in 2010 ontstaat het beeld van een vrouw die steeds bozer wordt op de westerse bemoeienis in het Midden-Oosten.
‘Wanneer ik zie hoe onschuldige mensen worden afgeslacht in Palestina, in Irak, in Afghanistan, waar Amerikanen bommen gooien enzo, zijn zij dan geen terroristen?’ zei Boumeddiene destijds. Ze zei toen nog dat ze de oplossing niet zag in terrorisme, maar dat is de laatste jaren vermoedelijk veranderd.