Na vijf jaar kwam er dinsdagavond laat definitief een einde aan het veel besproken ‘Bunga Bunga-proces’. Silvio Berlusconi werd vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Dat was bepaald niet de eerste keer. Elsevier zette zeven spraakmakende strafzaken op een rij die Berlusconi wonder boven wonder wist te overleven.
- Ruby-proces/Bunga Bunga: Bunga bunga is een begrip geworden, in Italië, en ver daarbuiten. Berlusconi zou de term hebben overgenomen van wijlen Moammar Gaddafi met wie de Italiaan een goede vriendschap onderhield. Graag mocht de voormalige premier de mop vertellen over een Afrikaanse stam die een verkrachtingsritueel (Bunga Bunga) toepaste op ongelukkige westerse gevangenen. In de versie van Berlusconi waren deze westerlingen niet zonder uitzondering linkse politici of magistraten. Maar de zaak wordt serieus wanneer de Marokkaanse buikdanseres Karima Keyek, beter bekend als Ruby Rubacuori (hartendief) in 2010 tegen de politie vertelt dat Berlusconi in zijn villa in Arcore (jonge) vrouwen uitnodigt voor seksfeestjes. Nu is dat op zich nog niet illegaal, maar Ruby is op dat moment 17 en prostitutie met minderjarigen wordt in Italië zwaar bestraft. Bovendien had Berlusconi zijn bevoegdheid als premier misbruikt door hoogstpersoonlijk naar het politiebureau te bellen en de vrijlating van Ruby te eisen toen ze was opgepakt op verdenking van diefstal. Berlusconi zegt over dat voorval dat hij dacht dat het om het nichtje van Hosni Mubarak ging en dat hij een diplomatieke rel wilde voorkomen. Bovendien wist hij niet dat Ruby minderjarig was. In eerste aanleg wordt Berlusconi in 2013 tot 7 jaar cel veroordeeld. Ook mag hij nooit meer een publiek ambt vervullen. Maar in hoger beroep wordt Berlusconi vrijgesproken: er kan niet worden bewezen dat Berlusconi wist dat Ruby minderjarig was en ook niet dat hij in dat telefoontje naar het politiebureau zijn macht heeft misbruikt. Het Hof van Cassatie bevestigt deze uitspraak op 10 maart waarmee er na vijf jaar definitief een einde komt aan één van de meest mediagenieke strafzaken van de laatste jaren.
- David Mills: In de jaren negentig rolt zakenman Berlusconi van de ene strafzaak in de andere. Hij zou rechters hebben omgekocht om uitgever Lodo Mondadori in handen te krijgen, miljarden lires hebben verduisterd via een offshore-organisatie All Iberian en medewerkers van het ministerie van Financiën hebben omgekocht. In twee van deze zaken gaf de Britse advocaat David Mills, die de offshore-routes voor Berlusconi had opgezet, ontlastende verklaringen af over Berlusconi. Later bleek dat hij in ruil hiervoor 600.000 dollar had gekregen. Mills en Berlusconi ontliepen hun straffen omdat de zaak in 2010 verjaard werd verklaard, mede dankzij een nieuwe wet die Berlusconi intussen als premier door zijn minister van Justitie, Angelino Alfano, had laten invoeren.
- Mediatrade: Het Mediatrade-proces is een bijvangst bij het grote Mediaset-proces (het enige proces waarbij het tot een veroordeling is gekomen voor Berlusconi). Mediatrade, een zusteronderneming van Berlusconi’s productiebedrijf Mediaset, zou zijn gebruikt als middel om miljoenen aan belastinggeld te ontduiken. De Amerikaanse producer Frank Agrama zou voor veel te hoge bedragen tv- en film-rechten van Mediatrade hebben gekocht. De rechten werden vervolgens terugverkocht aan Mediaset om zo de inkomsten die aan de fiscus moeten worden opgegeven te drukken. Een slim één-tweetje om minder belasting te betalen. De verdwenen miljoenen zouden op Zwitserse bankrekeningen staan. De zaak was deels verjaard en voor het andere deel werden Berlusconi, en zijn zoon, vrijgesproken omdat schuld niet kon worden bewezen.
- Unipol: In 2005 probeerde verzekeraar Unipol de Banca Nazionale di Lavoro over te nemen. De directeur van Unipol had hierover een telefoongesprek met Piero Fassino, de leider van de grootste centrumlinkse partij van Italië die tevens Berlusconi’s grootste rivaal was. Fassino zou in het gesprek hebben aangegeven dat zijn partij de overname wel zou willen steunen. Premier Berlusconi onderschepte het telefoongesprek en lekte het transcript aan een krant van zijn broer. In 2014 werd de zaak verjaard verklaard. Fassino kreeg wel een schadevergoeding van 80.000 euro.
- Saccà: Berlusconi controleerde met zijn mediabedrijven en als premier vrijwel de gehele Italiaanse televisie. Maar toen hij in 2006 even geen premier meer was, had hij geen macht meer over de publieke omroep RAI. Berlusconi zou daarom RAI-directeur Agostino Saccà hebben omgekocht. Berlusconi beloofde hem te helpen met zijn carrière, maar in ruil moest hij dan wel de door Berlusconi aangewezen danseresjes selecteren voor de televisieshows op de publieke omroep. Omdat de afgeluisterde gesprekken onrechtmatig waren verkregen, werd de zaak geseponeerd.
- De bul van Antonio Di Pietro: Berlusconi vecht zijn hele leven al tegen justitie. Meer dan dertig strafzaken heeft de ondernemer en politicus al achter de rug. Zo nu en dan richt hij zich dan ook persoonlijk tot de magistraten die hem het leven zuur maken. Zo heeft hij meerdere keren in het openbaar zijn vraagtekens gezet bij het afstuderen van ex-magistraat Antonio Di Pietro. Tijdens een talk show beweerde Berlusconi dat Di Pietro nooit is afgestudeerd, maar een zetbaas is van de geheime dienst met het doel de grote na-oorlogse politieke partijen kapot te maken. Di Pietro deed vervolgens aangifte wegens laster. De zaak eindigde in een schikking waarbij Berlusconi Di Pietro een onbekend bedrag betaalde.
- Militaire vliegtuigen: Feestjes in zijn toenmalige Villa Certosa op Sardinië waren altijd bijzonder. Vaak waren er danseressen, acrobaten en andere entertainers. De manier waarop die naar de villa werden gebracht, was eveneens bijzonder te noemen. Berlusconi gebruikte hiervoor de vloot van de Italiaanse luchtmacht. Hiervoor werd hij in 2009 door justitie vervolgd. Maar Berlusconi werd vrijgesproken omdat een premier gebruik mag maken van staatsvliegtuigen.