Linda Otter is in Venetië en ziet hoe wordt getoast op de verboden boeken. ‘Katholieke Italianen zijn net de Taliban.’
Het is bloedheet op het Tibereilandje in Rome. In de loungebar aan het water bestelt fotograaf Francesca een cocktail en een schaaltjes pinda’s. ‘Katholieke Italianen zijn net de Taliban,’ zegt ze provocerend, terwijl ze zich languit op een sofa laat vallen. Haar vriendin Maria schenkt bier in. ‘Laten we toasten op de verboden boeken. We weten nu welke boeken we aan onze kinderen moeten geven.’
Waaraan ze zich ergeren? Aan Luigi Brugnaro, de nieuwe burgemeester van Venetië. Brugnaro zetelt nog geen maand in het stadhuis, en toch heeft hij al landelijke bekendheid. Tot woede van veel Italianen liet hij 49 prentenboeken verbieden in de schoolbibliotheken van Venetië.
De verboden boeken hebben één ding gemeen: ze stellen het traditionele gezin ter discussie. Ze gaan bijvoorbeeld over twee blije berinnen die samen een kind opvoeden, of twee pinguïnmannetjes die een gezin vormen.
Hij verdedigt zijn besluit met de stelling dat scholen nu eenmaal ‘geen opvoeders’ zijn. Als ouders onderwerpen over homoseksualiteit en gender zo belangrijk vinden, moeten ze daar thuis maar met hun kinderen over praten, vindt hij.
Crucifix
Maar volgens Francesca gaat dat argument niet op. ‘Hoezo mogen scholen zich niet met de opvoeding bemoeien? Dat hebben ze altijd gedaan, met hun katholieke lesuurtjes. En dan hangt in elk klaslokaal ook nog eens een crucifix, waartegen je niet mag protesteren.’
Brugnaro weet zich echter gesteund door zowel linkse als rechtse katholieken in heel Italië, die vinden dat er onder geen voorwaarde mag worden getornd aan ‘het traditionele gezin’.
Dat de kerk nog steeds veel invloed heeft op de politieke besluitvorming, blijkt wel uit het feit dat Italië het enige land in West-Europa is waar nog geen geregistreerd partnerschap bestaat, laat staan dat er zoiets is als een ‘homohuwelijk’.
Elsevier nummer 30, 25 juli 2015