Er is koffie met taart bij de wekelijkse borrel in de sociale ontmoetingsplaats Hub in Praag. Na de beleefde praatjes over het weer, brengt iemand ter sprake dat Tsjechië sinds kort ‘seksuele assistenten’ heeft.
Onlangs werden deze vijf vrouwen gepresenteerd door de belangenvereniging voor prostituees Rozkoz bes Rizika (‘Geluk zonder risico’). De dames mogen tegen betaling seksuele diensten aanbieden aan gehandicapten die vanwege hun handicap geen uitzicht hebben op seks.
‘Heeft iemand recht op seks?’ vraagt de vrouw die het onderwerp ter sprake bracht, zich hardop af. ‘En als dat zo is, staat dat recht boven de wetteloosheid die er in dit land voor prostitutie geldt?’ Haar buurman haalt zijn schouders op. ‘Zolang er geen echte wet is en iedereen hier in Praag op straat ongestraft voor seks betaalt, zie ik niet in waarom een gehandicapte niet datzelfde recht mag hebben.’
Tippelen
En daar ligt precies het probleem. De seksuele assistentes moeten zich aan allerlei speciale regels binnen de Tsjechische wet houden. Maar hoe doe je dat als Tsjechië geen echte wet wat betreft prostitutie kent?
In de praktijk betekent het dat vooral de hoofdstad Praag een levendige ‘rosse cultuur’ kent die veel sekstoeristen trekt. Het wemelt er van de bordelen die meestal als ‘massagesalons’ opereren – een bordeel houden mag niet, een massagesalon wel – en ook op straat wordt er druk getippeld – tippelen mag, het openlijk aanbieden van seks niet. Met zulke vage regels kan de politie weinig doen.
Deze chaos levert nogal wat ergernis op bij de inwoners van de hoofdstad, die klagen over overlast en onveiligheid in bepaalde delen van Praag waar veel wordt getippeld. Maar zolang in de wet niet duidelijk is wat wel en niet mag, zal er weinig veranderen.
Elsevier nummer 48, 28 november 2015