De staat Iowa trapt maandag de Amerikaanse voorverkiezingen af. Ruim een week later volgt New Hampshire. Traditiegetrouw kunnen beide staten rond deze tijd van het jaar rekenen op buitenproportioneel veel aandacht.
Na een lange periode vol campagnestrijd zijn de voorverkiezingen in Iowa en New Hampshire de eerste echte politieke graadmeter. Door de massale nationale belangstelling voor beide staten kan de uitslag zorgen voor een vroege schifting in het deelnemersveld.
Iowa Caucus
Het landelijke Iowa, een staat met zo’n drie miljoen inwoners in het midden van het land, begint het verkiezingsjaar traditiegetrouw met een caucus. Dit is een variant van de voorverkiezingen die het meest lijkt op een discussieavond of ledenvergadering.
In buurthuizen en scholen gaan kiezers in kleine groepjes met elkaar in debat. Het komt voor dat kiezers gedurende de avond van mening veranderen. Na het interactieve gedeelte volgt een daadwerkelijke stemming.
Omdat deelname aan een caucus relatief veel tijd kost, is de opkomst meestal vrij laag. Zo kwamen in januari 2012 slechts 121.503 kiezers van de 614.913 geregistreerde Republikeinen opdagen. Omdat de Democratische president Barack Obama in dat jaar voor zijn herverkiezing ging, waren er geen Democratische voorverkiezingen.
New Hampshire Primary
Ongeveer een week na Iowa volgt de eerste primary in New Hampshire, een staat aan de Oostkust met nog geen anderhalf miljoen inwoners. Deze verkiezingsvariant lijkt op een gewone verkiezing. Kiezers melden zich bij een stemlokaal en brengen in het geheim hun stem uit.
Een primary kan open, gematigd open of gesloten zijn. De laatste is uitsluitend bedoeld voor kiezers die hun verwantschap met de betreffende partij hebben geregistreerd. Bij een open of gematigd open primary mogen ook kiezers die zich als onafhankelijk hebben geregistreerd, meedoen. Deelname als independent aan een gematigd open primary heeft echter als gevolg dat de kiezer in het kiezersbestand voortaan geregistreerd staat als verwant aan desbetreffende partij.
Fondsenwerving
De resultaten van beide verkiezingen hebben directe consequenties voor de fondswerving van de kandidaten. Winst trekt nieuwe donateurs aan, verlies zal vanzelfsprekend een negatief effect hebben. Slechte uitslagen drukken gedoodverfde winnaars zomaar naar de marge van de strijd en onverwachte winsten leiden onbekende kandidaten naar onmiddellijke roem.
Het belang van Iowa en New Hampshire is eigenlijk opmerkelijk. Op nationaal niveau hebben de staten een kleine rol wat betreft economische waarde, landoppervlak of bevolkingsgrootte. De reden achter het belang van Iowa en New Hampshire is in zekere zin een ‘kip-ei-discussie’. Zijn beide staten zo belangrijk door de massale media-aandacht, of is er massale media-aandacht omdat de staten zo belangrijk zijn?
Hoe dan ook, iedere presidentskandidaat weet dat hij of zij vrijwel niet om Iowa en New Hampshire heen kan. Sinds de jaren tachtig is het slechts éénmaal voorgekomen dat een uiteindelijke genomineerde presidentskandidaat niet in één van beide staten won. Dit gebeurde in 1992 toen de latere president Bill Clinton een slechte start kende van zijn verkiezingsperiode.