Ik kan me goed voorstellen dat een man, of hij nu president van Amerika is of de postbode, totaal de kluts kwijt is als het gaat om vrouwen. Want je weet soms gewoon niet meer wat je wel of niet kunt zeggen.
Wanneer is een opmerking seksistisch? Zeker in de Verenigde Staten moet je als man zowat elk woord wegen, anders storten feministen zich op je als een zwerm woedende harpijen.
Onlangs overleed daar de hyperintelligente raketdeskundige Yvonne Brill (1924-2013), van Belgische afkomst. In de necrologie in de The New York Times werd ze eerst geroemd om haar huisvrouwelijke kwaliteiten (ze kon een ‘mean boeuf stroganoff’ maken), en pas daarna om haar indrukwekkende loopbaan.
Goede stoofpot
Zoveel hoon werd er over die krant uitgestort dat de tekst werd aangepast. Want de motoren van een space shuttle ontwikkelen is van een andere orde dan een goede stoofpot maken. Dat is natuurlijk zo, maar de volgorde lijkt mij de keuze van de journalist en het mag, lijkt mij, allebei worden genoemd.
Knap toch, als je dat allebei kunt. Maar met dit soort opmerkingen moet je oppassen. Vrouwen vormen nu eenmaal een fragiel clubje. Vaak een grote bek, en snel beledigd.
Jan Peter Balkenende
En zo mag die arme Barack Obama, die links een oorlog moet beëindigen en rechts een enorme economische crisis, niet zeggen dat de Californische Kamala Harris de aantrekkelijkste procureur-generaal van het land is. Hij moest zijn excuses aanbieden. Als een man iets over het uiterlijk van een vrouw zegt, is het beledigend en discriminerend. Als een vrouw iets over het uiterlijk van een man zegt, is dat stoer en een bewijs van emancipatie.
Het deed mij denken aan die keer dat oud-premier Jan Peter Balkenende, die even geen beter antwoord kon verzinnen, tijdens een interview tegen journalist Mariëlle Tweebeeke zei dat ze zo lief keek. Een siddering ging door de zaal (ik zat er ook). Oei! Wat een seksistische opmerking! Hoe beledigend!
Gewoon gelijk
Maar ik kan me niet herinneren dat Tweebeeke zwaar beledigd was, net zo min als Kamala Harris huilerig op televisie verschijnt omdat ze zich slachtoffer voelt van seksisme. Je vraagt je dus af wie er nu eigenlijk zo beledigd is. Dat zouden alleen de andere vrouwelijke attorney-generals mogen zijn, en die zeggen ook niks.
Die vrouw heeft een topbaan en ze ziet er ook nog eens leuk uit – waarom zou je dat niet mogen zeggen? Het doet niets af aan haar intellectuele kwaliteiten. Die opmerking valt wat mij betreft in dezelfde categorie als een deur openhouden of een vrouw in haar jas helpen. Alsof een knappe vrouw niet ook intelligent kan zijn – dat is nog eens discriminerend. Bovendien, google even op de Amerikaanse attorney-generals en je ziet dat Obama gewoon gelijk heeft.
Minder hysterisch
Arianna Huffington haalde, geheel terecht, de schrijver G.K. Chesterton (1874-1936) aan: ‘If there is one thing worse than the modern weakening of major morals, it is the modern strengthening of minor morals.’
Ik kan me goed voorstellen dat een man, of hij nu president van Amerika is of de postbode, totaal de kluts kwijt is als het gaat om vrouwen. Want je weet soms gewoon niet meer wat je wel of niet kunt zeggen. De emancipatie is pas voltooid als er minder hysterisch wordt gereageerd op dit soort opmerkingen en wanneer niemand zich meer geroepen voelt om vrouwen te verdedigen.
Bovendien denk ik, nee, weet ik zeker dat vrouwen het heimelijk nog veel erger zouden vinden om nooit meer vanwege hun uiterlijk te worden gecomplimenteerd . Je hoort ze vaker klagen dat hun man niets leuks over ze zegt dan dat hij dat wel doet.
Hoe onterecht dat soms ook is.