Als oud-premier Silvio Berlusconi wordt veroordeeld, kan dat Italië in een chaos storten. En dat betekent mogelijk het einde van de Europese Unie.
Een blog schrijven over technische vraagstukken in den vreemde is niet risicovrij. Omdat je normaal gesproken met andere zaken bezig bent en ver van de routine blijft. Routine ordent onze fysieke en mentale gesteldheid.
In mijn vorige blog schreef ik dat rechtbanken in naam des Konings vonnissen wezen. Fout, ze wijzen natuurlijk vonnissen in naam der Koningin. Dat heb ik vaak gezien en gelezen bij de studie naar gerechtelijke uitspraken.
Mooie uitvinding
Gelukkig klopt mijn redenering wel. Want de wet, vooral de Grondwet, sprak en spreekt van een ‘Koning’. En daar ging het mij om.
Vergeef me de verwarring, de oorzaak is de warmte. En was op het moment van schrijven in Italië – ontoerekenbaarheid door omstandigheden is een mooie uitvinding.
Dit mediterrane oord verstoort mijn gewoonte om mijn hoofd een eigen routine op te leggen. Om Italië weerstand te bieden, heb ik opnieuw Kants hoofdwerken bestudeerd.
Vrolijkheid
De crisis raakt de Italianen genadeloos in hun bestaan. Velen zijn er werkloos en ik zie bij het volk de gelatenheid groeien. Het land van Leonardo da Vinci verkeert in een ongewone kalmte.
De Italianen zijn niet boos en ze verwijten niemand iets – alsof deze economische ellende tot de natuur der dingen behoort. De Italianen zijn van nature een vrolijk volk. Maar die vrolijkheid geldt niet iedereen.
In de zuidelijke landen, vooral in Italië, pleegden de afgelopen jaren talloze ondernemers zelfmoord. Het faillissement werd ondraaglijk. Dat is buitengewoon triest: wanhoop is de grondstemming van de hardwerkende middenklasse.
Berlusconi
Ondernemers hebben verschillende initiatieven ontwikkeld om elkaar mentaal te steunen in deze moeilijke tijd, en ze hopen daarmee elkaars leven te redden.
Over één onderwerp praten de Italianen liever niet: over Silvio Berlusconi. Over Silvio wil niemand praten. Maar kun je zwijgen over Berlusconi? Het Italiaanse journaal opent geregeld met berichten die te maken hebben met Berlusconi.
De oud-premier is nog steeds een factor van betekenis in de politieke verhoudingen. Verrassend genoeg deed hij het niet slecht bij de laatste verkiezingen. De eeuwige verdachte van het Italiaanse Openbaar Ministerie nadert zijn einde.
Veroordeeld
Tegen hem lopen verschillende strafzaken. Op 30 juli doet de rechter uitspraak in een corruptiezaak gerelateerd aan Silvio Berlusconi. Als de rechter de eerdere uitspraken in deze zaak overeind houdt, dan zal Berlusconi – voor het eerst – definitief worden veroordeeld. En dat is niet zonder betekenis voor de politieke verhoudingen.
Als Berlusconi wordt veroordeeld, dan mag hij vijf jaar lang geen publieke functies bekleden. Dan zou hij zijn partij niet meer kunnen leiden. En deze partij is een van de steunpilaren van deze regering. Als zijn fractie ten gevolge van deze rechterlijke uitspraak de steun aan de regering intrekt, dan heeft deze regering geen meerderheid in het parlement.
Komediant
De val van de regering zou tot nieuwe verkiezingen leiden. En volgens deskundige Italianen is de kans groot dat het resultaat van die verkiezingen nog erger zou zijn dan de vorige verkiezingen. Naast Berlusconi is er immers nog een rare, maar populaire figuur in de Italiaanse politiek: de komediant Beppe Grillo.
Beppe wil alleenheerschappij. Hij denkt dat hij in zijn eentje het Italiaanse volk naar geluk en gerechtigheid kan leiden. Terecht is hij een succesvolle komediant.
Beppe kan een ware nachtmerrie worden voor de Europese Unie. Als Italië dankzij Beppe in een chaos terechtkomt, zijn de economische gevolgen ook voelbaar in Brussel. In dat geval zal de EU voor haar voortbestaan moeten vechten.
Tatoeages
Italië, en niet Griekenland, kan het einde van de Europese Unie inluiden. Maar de Italianen zijn niet gek. En het is de vraag of de partij van Berlusconi de regering ten val brengt.
Van de politiek naar het dagelijks leven. Italië is het land van de tatoeages aan het worden. Vroeger was dat een mannelijke bezigheid, vooral onder stoere mannen. Maar nu is het vooral een vrouwelijke activiteit aan het worden.
Ik heb nog nooit in mijn leven zo veel vrouwen gezien met tatoeages, in alle soorten en maten: Chinese, Indische of Oud-Romeinse dan wel Griekse afbeeldingen. Ook dieren en teksten zijn populair. En soms echt lange teksten. Op de voeten van een vrouw zag ik een pagina tekst. Ik had de neiging de vrouw met een pagina tekst op haar voeten iets vragen over die tekst.
Passie
Maar bij nader inzien heb ik er uit pure lafheid van afgezien. Italië is en blijft een mediterraan land en je weet nooit wat de gevolgen zijn als je een mediterrane vrouw een vraag stelt.
Het tijdperk van vrouwen met een tatoeage op hun schouder met de bescheiden tekst ‘Jan, ik hou van je’ zijn voorbij. De mediterrane vrouw gebruikt meer teksten om vreemde ogen tot inkeer, inzicht of verleiding te dwingen. Het lichaam wil tekst worden en zoekt naar een context.
O, ja teksten! Daar heb ik wel verstand van. Italië kent zijn eigen routine en dat is: chaos, gebouwd op passie. Het land van Beppe, Berlusconi en getatoeëerde vrouwen kan de ultieme dreiging zijn voor het voortbestaan van de Europese Unie.