Nieuwe verkiezingen zouden in Egypte alleen maar meer ellende veroorzaken. Het Westen moet zich vooral inzetten om vrede te bewerkstelligen.
Egypte heeft de wereld verrast. Generaal Abdel Fattah al-Sisi, de opperbevelhebber van de Egyptische strijdkrachten, verscheen aan zijn manschappen met een keiharde boodschap: desnoods grijpen we weer in als er met geweld wordt gedreigd.
De Egyptische Moslimbroeders dachten dat ze met martelaren en vooral via de westerse camera’s generaal al-Sisi tot capitulatie konden dwingen. Een gruwelijke misrekening.
Al-Sisi is de jongste generaal in het Egyptische leger en werd door afgezette president Mohammed Morsi zelf benoemd. Morsi hoopte met de benoeming van een jonge generaal die ook enige tijd in Saudi-Arabië is geweest, de oude garde in het leger te kunnen neutraliseren.
Patriot
Al-Sisi is geen whiskydrinker, maar een gelovige generaal. Hij is opgeleid in de Verenigde Staten en Italië. Al-Sisi is ook geen corrupte figuur. Waar ging het dan mis voor Morsi? Generaal al-Sisi is in de eerste plaats een vurige patriot die niet ontregeld raakt door opvattingen van Amerikanen, Europeanen en de westerse media.
Egypte had een patriot nodig die vergelijkbaar is met Kemal Atatürk of Reza Sjah (1878-1944) van Perzië. Generaal al-Sisi heeft vooralsnog geen militair regime opgericht.
Afzetting
De regering is niet in handen van de militairen. Adli Mansour, de interim-president van Egypte, was voorheen voorzitter van het Constitutionele Hof van Egypte. Het huidige bewind van Egypte is geen militaire junta. Al-Sisi’s handelingen waren gebaseerd op de wil van het Egyptische volk: 22 miljoen burgers eisten de afzetting van Morsi.
Bovendien gingen miljoenen Egyptenaren de straat op om de afzetting van Morsi te eisen. Sindsdien hebben we geen demonstraties meer gezien met zo veel Egyptenaren. Waar wil ik naartoe? Naar de waarheid, de werkelijkheid.
Marxisten
In waarheid is het Egyptische volk het eerste islamitische volk dat geheel op eigen kracht een islamistisch regime heeft omvergeworpen. De Egyptenaren blijken slimmer te zijn dan de Perzen. Dit is ook wat de Perzen, één jaar na de Iraanse revolutie, hadden moeten doen. Dat hebben ze niet gedaan, en daarom moeten ze nu bij ayatollahs bedelen voor hun bestaan.
Niet de generaal, maar de Tamarod-beweging bracht het bewind van de Moslimbroeders ten val. De drijvende kracht achter deze beweging is Egyptisch links: vakbonden, sociaal-democraten en marxisten. Zij waren in staat om met de Egyptische liberalen een front te vormen tegen de Moslimbroeders.
Capitulatie
Het is de Tamarod-beweging gelukt een noodzakelijke correctie aan te brengen wat betreft de interpretatie van de wil van het volk. Als miljoenen Egyptenaren zich nog steeds achter de Moslimbroeders wilden scharen, dan was generaal al-Sisi – net als zijn voorgangers – al lang tot de capitulatie gedwongen.
Het Tahrirplein bleef leeg op die zwarte woensdag. De meerderheid van het Egyptische volk staat niet achter de Moslimbroeders. Deze waarheid dringt nauwelijks door tot de westerse media en de westerse diplomaten.
Pijnlijk
In werkelijkheid staat het verscheurde Egypte aan het begin van een moeizaam en pijnlijk proces. Het economische probleem van Egypte blijft ook zonder Morsi overeind. En dat probleem kan niet eenvoudigweg door een regimewisseling worden opgelost.
Weliswaar hebben de Golfstaten 12 miljard euro toegezegd aan Egypte als beloning voor de omverwerping van het bewind van Morsi, maar de structurele problemen waarmee Egypte kampt, kunnen niet met 12 miljard euro worden opgelost.
Veranderingen
Het gaat hier om onderwijs, werkgelegenheid, industrie en goed bestuur. Wie in al deze domeinen veranderingen wil aanbrengen, zal het hele volk en de ondernemers achter zich moeten krijgen.
Er is nog een probleem: Egypte ondergaat een constitutionele en institutionele verandering. En het duurt nog jaren voordat de eerste vruchten zichtbaar worden. Hebben de Egyptenaren zoveel geduld?
De toekomst van Egypte wordt niet bepaald door eventuele aanslagen van de Moslimbroeders of vertakkingen ervan. Het gaat om de economische problemen waarmee Egypte kampt. Het geweld van fundamentalisten zal echter de angst en onzekerheid vergroten. Het Egyptische leger heeft genoeg ervaring in de strijd tegen terrorisme.
Westerse journalisten
En de mediaoorlog? Niet alleen de westerse staten, ook de journalisten mogen niet meegaan met de mediaoorlog van de Moslimbroeders. Zelfs op die zwarte woensdag was Egypte nog steeds het meest vrije land van het islamitische Midden-Oosten.
In 2009 werden in Iran alle westerse journalisten het land uitgezet om de berichtgeving over de dode en gewonde burgers te verhinderen. Daarnaast werden de sociale media bijna afgesloten. In Egypte waren overal westerse journalisten die met de Moslimbroeders meegingen om hun lijden te tonen, en werden alle berichten over de gewelddadige acties van fundamentalisten als staatspropaganda bestempeld.
Held
De sociale media zijn in Egypte helemaal vrij. Waarom? Het Egyptische leger en de regering zijn niet van mening dat ze misdrijven plegen. En daarom mag iedereen getuige zijn van wat zij doen. Wat zij doen, kan het daglicht verdragen, denken ze in Caïro.
Generaal al-Sisi gelooft dat hij en zijn manschappen de Egyptische soevereiniteit en het volk verdedigen. Al-Sisi gelooft dat hij de geschiedenis zal ingaan als een Egyptische held. Dat moet nog blijken.
Het Egypte-beleid van het Westen moet vrede en de rechtsstaat, en niet de democratie vooropstellen. Met vrede en rechtsstatelijkheid kan in Egypte meer worden bereikt dan met verkiezingen die alleen maar tot meer conflicten leiden.